Visiting 57th Infantry Regiment Martyrdom, Çanakkale, Türkiye (Part 1) [ENG-TUR]

Hi Friends

We had made a plan a few weeks in advance to go out of Istanbul for the short Ramadan Bayram holiday. We had planned to go either to the South Aegean or to the North Aegean. Due to the working condition of a friend and the short holiday, we decided our route as a day trip to Çanakkale. None of us had been to Çanakkale before. Therefore, it was more attractive to go to Çanakkale. I will write about my visit to the 57th Infantry Regiment Martyrdom in the first part of this two-part post.

Merhaba Arkadaşlar

Kısa bayram tatilinde şehir dışına çıkmak için birkaç hafta önceden arkadaşlarla plan yapmıştık. Planımız arasında ya Güney Ege’ye ya da Kuzey Ege’ye gitmek vardı. Bir arkadaşın çalışma durumundan ve tatil süresinin kısa olması nedeniyle rotamızı günübirlik Çanakkale gezisi olarak belirledik. Hiçbirimiz daha önceden Çanakkale’ye gitmemiştik. Bu nedenle Çanakkale’ye gitmek daha cazip gelmişti. İki bölümden oluşan bu yazımın birinci bölümünde sizlere 57. Piyade Alayı Şehitliği ziyaretimden bahsedeceğim.

We three friends set off at around 7 am on the first day of the holiday. Although it was a holiday, direction to Tekirdağ was empty. Since we did not have breakfast in the morning, we took a break to have breakfast in Tekirdağ. After stopping here for an hour, we set off again. Our goal was to see the Çanakkale Martyrs' Cemetery first and, if possible, the city center of Çanakkale. We arrived in Eceabat at noon, in about 5 hours. Before going into Eceabat, we turned to the Gallipoli Peninsula Historical Site.

Bayramın birinci günü sabah 7 gibi 3 arkadaş yola çıktık. Bayram olmasına karşın Tekirdağ yönü boştu. Sabah kahvaltı yapmadığımız için Tekirdağ’ında kahvaltı yapmak için mola verdik. Burda bir saat durduktan sonra tekrar yola koyulduk. Amacımız önce Çanakkale Şehitlikleri ve zaman yeterse Çanakkale şehir merkezini görmekti. Yaklaşık 5 saat sonra öğlenleyin Eceabat’a varmıştık. Eceabat’ın içine doğru gitmeden Çanakkale Savaşları Gelibolu Tarihi Alana giriş yaptık.

Martyrdoms appear about 10 km after the entrance to the Gallipoli Peninsula Historical Site. The historical peninsula was very crowded due to the fact that it was the Ramadan holiday and the approaching of the Anzac Day on 25 April. There was both human and car traffic. It was not possible to visit all the martyrdoms under these conditions. While we were driving, we came across English speech and chants. Thus, our first stop was at Lone Pine. A ceremony was being hold here. We thought that high-level people and officers were here because of the protocol place. After stopping here for 10 minutes, we continued to drive with the car again.

Tarihi alana girişten yaklaşık 10 km sonra şehitlikler başlıyor. Gerek Bayram tatili olması ve gerekse 25 Nisan Anzak gününün yaklaşması nedeniyle tarihi yarımada oldukça kalabalıktı. Hem insan hem de araba trafiği vardı. Bu şartlar altında tüm şehitliklere uğramak mümkün değildi. Araba ile ilerlerken İngilizce konuşma ve ilahilere denk geldik. Böylece ilk durağımız Kanlısırt (Lone Pine) oldu. Burda bir tören yapılıyordı. Protokol yerinden ötürü üst düzey yetkili ve kişilerin de burda olduğu düşündük. Burda 10 dakika durduktan sonra arabayla tekrar devam ettik.

I would like to point out that there are many martyrdoms belonging to both Turks and Anzacs (Australian and New Zealand Army Corps) on these roads in the peninsula. Advancing a little, we arrived at the famous 57th Infantry Regiment Martyrdom. The crowd here was slightly larger. It's really hard not to be moved to tears. A regiment completely destroyed in the war. Some did not have a date of birth, some seem to have been 14-15 years old. Nobody had a surname back then. The weather had warmed up. We stayed here for about half an hour, took pictures and rested.

Şunu belirtmek isterim ki, yarımada içindeki bu yollarda, gerek Türklere gerekse Anzaklara (Avustralya ve Yeni Zelenda Kolordusu) ait birçok şehitlik mevcut. Biraz ilerledikten sonra o meşhur 57. Piyade Alayı Şehitliği’ne vardık. Buradaki kalabalık biraz daha fazlaydı. Gerçekten duygulanmamak elde değil. Savaşta tamemen yok olmuş bir alay. Kiminin doğum tarihi yok, kiminin 14-15 yaşında olduğunu anlaşılıyor. Kimsenin soyadı da o zamanlar yok zaten. Hava iyice ısınmıştı. Burda yaklaşık yarım saat kaldık, fotoğraflar çektik ve dinlendik.

I will write about my visit to Chunuk Bair and Anzac Cove in my next post. All photos in this post belong to me. Thank you for reading.

*Bir sonraki yazımda sizlere Conk Bayırı ve Anzak Koyu ziyaretlerimden bahsedeceğim. Bu yazıdaki tüm fotoğraflar bana aittir. Okuduğunuz için teşekkür ederim.