Bo czasami trzeba rozprawić się z pewnymi mitami, złamać tabu i przedstawić fakty dotyczące nawet najboleśniejszych wydarzeń. Bez owijania w bawałnę. Trzeba to zrobić, by móc wyciągnąć odpowiednie wnioski i nie dopuścić, by tragiczna historia się powtórzyła. Piotr Zychowicz, historyk i publicysta, podjął się tego zadania i wykonał je moim zdaniem znakomicie.
UWAGA! Książka może mocno zmienić myślenie!
Źródło: https://historia.org.pl
Jest w polskiej historii sporo wydarzeń, które do tej pory wzbudzają w ludziach silne emocje. Często są one tematem sporów i dyskusji, które czasami dzielą społeczeństwo. Niewątpliwie takim wydarzeniem jest Powstanie Warszawskie - jedna z najboleśniejszych kart historii naszej Ojczyzny. Ciągle słychać powtarzające się pytania, których częstotliwość zwiększa się im bliżej jesteśmy rocznicy tego smutnego wydarzenia:"Czy było potrzebne? Czy warszawiacy mieli jakiekolwiek szansę na sukces? Kto jest odpowiedzialny za śmierć blisko 200 tys. ludzi?" Stanowisko Piotra Zychowicza co do Powstania jest jasne, a swój punkt widzenia podpiera licznymi dowodami i danymi, do których udało mu się dotrzeć. Wielokrotnie w swym dziele cytuje historyków i polityków, którzy żyli w tamtym okresie i byli świadkami wielu wydarzeń poprzedzających godzinę "W" jak i tego co się działo w trakcie i po zagładzie Warszawy.
Pomimo historyczno-publicystycznego charakteru tej książki, czyta się ją bardzo dobrze. Nie jest napisana trudnym naukowym językiem, lecz jest bardzo przystępna dla każdego. Ale ostrzegam: jej treść potrafi wzbudzić kontrowersje. Uważam, że nie jest ważne kto jaki ma osobiście pogląd na "Powstanie Warszawskie", czy będzie się zgadzał z autorem "Obłędu '44" czy nie. Warto przeczytać tą książkę by dowiedzieć się czegoś więcej, poznać inny punkt widzenia, poznać pewne fakty, o których rzadko się mówi. Następnie te informacje trzeba przetrawić - przemyśleć na spokojnie i się zastanowić czy tak rzeczywiście mogło być, czy Zychowicz bredzi czy też ujawnia niezwykłe prawdy na temat Powstania, czy przyjąć jego poglądy czy też je odrzucić.
Niewątpliwie uczestnikom wydarzeń z 1944 roku należy się cześć. Bohaterska postawa większości z nich to powód, dla którego możemy być dumni, że jesteśmy Polakami. Niewątpliwie warto wspominać to bolesne wydarzenie i modlić się za poległym. Ale czy nie warto wreszcie zerwać z pewnymi mitami? Skończyć z romantycznymi tekstami, oklepanymi frazesami powtarzanymi przy każdej rocznicy? Może pora na wnikliwą analizę jak doszło do tej tragedii, aby wyciągnąć odpowiednie wnioski i mieć naukę na przyszłość?
Uff, rozkręciłem się i zrobiło się dosyć emocjonalnie. Zatem może lepiej już będę zmierzał do końca. Prawie każdy z nas ma opinię na temat Powstania Warszawskiego. Są też na pewno osoby, które uważają iż mają zbyt małe pojęcie o tym wydarzeniu, by móc w jakikolwiek sposób je oceniać. Bez względu na poglądy polityczne, każdy chyba się zgadza, że z bohaterskiej postawy walczących powinniśmy być dumni. Ale czy to słuszne, żebyśmy byli dumni z samego Powstania - ze zrujnowanej stolicy, wybitej młodzieży, śmierci ponad 150 tys. cywilów i fatalnych w skutkach decyzji dowództwa?
Nie zamierzam z nikim się kłócić, przekonywać na siłę do moich racji czy poglądów Piotra Zychowicza. Ten tekst napisałem by polecić bardzo ciekawą książkę o niezwykle ważnym wydarzeniu z naszej historii. Książkę, dzięki której czytelnik ma okazję zastanowić się nad losami naszej ojczyzny i wspomnieć bohaterskie czyny młodych warszawiaków.
Zapraszam na mojego bloga: http://zkusiorabani.pl/
oraz do polubienia strony na FB: https://www.facebook.com/zkusiorabani/