Aharen-san wa Hakarenai - pobróba Komi-san

Komi-san chyba nikomu nie trzeba przedstawiać. Nieśmiała dziewczyna poznaje nic nie wyróżniającego się chłopaka, rozwija się pomiędzy nimi głęboka więź. Przyjęło się to bardzo dobrze, a więc na rynek anime studia wypuścili swoje komi-sanowe produkcje. Jedna z nich to omawiany dzisiaj tytuł - Aharen-san wa Hakarenai, która w mojej opinii produkcja szczególnie wyróżniająca się na tle innych. Może najlepiej zacznę od krótkiego streszczenia fabuły. :)

Komedia, romans

Ekranizacja została stworzona na podstawie mangi autorstwa Asato Mizu przez małe studio Felix Film i jestem tutaj zaskoczony, ponieważ jest to dopiero 8 pozycja tego studia.

Akcja skupia się w szkolę. Raido to sympatyczny chłopak o dość specyficznych rysach twarzy. W klasie obok niego siedzi Reina Aharen, która jest niska i ma bardzo cichutki głosik. Nie rozumie też do końca przestrzeni osobistej i łatwo do kogoś się przywiązuje. Pewnego dnia główny bohater postanawia nawiązać kontakt z sąsiadką z ławki. Z początku nie udawało mu się, ale po incydencie z opuszczoną gumką para zanotowała pierwszy kontakt. Tak oto Aharen przylepiła się do Raido i widz może podziwiać wspaniałe przygody tej dwójki.

Po obejrzeniu trzech odcinków mam wrażenie, jakby autor chciał zrobić parodię tego gatunku anime, ale po kolei. Raido nieustannie analizuje każde dokonania Reiny, często nietrafione. Z początku nie słyszy dziewczyny, ale później dopiero się orientuje, że ona tak naprawdę mówi tylko zbyt cicho. Raczej takie cechy daje się osobom bardzo nieśmiałym, ale nie uważałbym, że tak tutaj jest. Po pierwszej rozmowie Reina zaprowadziła chłopaka na karaoke. Sytuacja była kuriozalna, ponieważ jak można było się domyśleć, nic przez mikrofon nie było słychać. I takie właśnie absurdy anime uwielbiam.

Jednym z najlepszych momentów które mnie rozkładały to dzień, w którym Raido przyszedł do szkoły z rozpiętym rozporkiem. Reina nie mogła mu o tym powiedzieć, ponieważ miała maskę z powodu choroby. Przez cały dzień mężnie broniła honoru chłopaka. Warto również zwrócić uwagę na aspekt wholesome. Reina często brudziła Raido kiedy chciała go karmić. Przy codziennych czynnościach wykazuje niezdarność, co potęguje tutaj komedię w całym show.

Patrząc na opinię innych ludzi o tym anime chyba dociera do mnie, że ludzie odbierają produkcję zbyt dosłownie. Nie rozumiem tych niskich not, ale wiadomo, każdy ma inne poczucie humoru. To co mnie właśnie tutaj urzekło, to oryginalność i styl kreski. Jest naprawdę dobra jak na takie studyjko. Jedyne co mnie irytowało przez całe show to przyjaciółka Aharen, która była głośna, mega nieśmiała i zazdrosna o swoją małą przyjaciółkę, ale aż tak często się jeszcze nie pojawiała.

Czekam z niecierpliwością na następne odcinki. Mam nadzieję, że klimat serii nie zmieni się w następnych odcinkach. Poczucie humoru totalnie trafia w moje gusta, ale też oczekiwałbym jakiejś głębi w relacji. Jeżeli szukacie jakieś anime na poprawę humoru po okrutnym dniu to gorąco rekomenduję ten tytuł.

Ostatnio w ogóle mam ochotę na takie spokojne serie, Podgatunek takich serii nazywa się po japońsku Iyashikei, co oznacza spokojne życie bohaterów. Ma ona za zadanie otaczać kojącą aurą publiczność. Na dole zapodam opening i trailer, który polecam obejrzeć. No i co do tytułu wpisu - nie ma na celu drwienia z serii, tylko tak ją nazywam z moim kolegą. Nie sugerujcie się tym zbytnio. ;)

Jest to również mój pierwszy wpis napisany na laptopie z linuxem. Zdecydowałem się na najpopularniejszą dystrybucję, czyli Ubuntu. Wcześniej próbowałem lżejszą dystrybucję na podstawie właśnie ubuntu, ale nie chciała mi bootować podczas instalacji. Nie wiem czy będzie to mój stały system na moim laptopie, ale powiem, że jest na pewno bardziej wszechstronny od chrome OS (cloudready). Dlaczego w ogóle postanowiłem zmienić system? Ponieważ mój wcześniejszy się wysypał i już nie chciał startować. Może zrobię kiedyś oddzielny wpis na to. Dziękuję za dotarcie tutaj i do następnego! :)