Hello Blurt Family. I am new here

[EN]Hello again, Blurt Family.

I'm new to this platform yet. I do not like writing İntroduceyourself writing, but I felt the need to write on incoming requests. @ R2cornell: '' I encourage you to do an introductory post so we know a little about you, '' I prepared diyince I could not resist :) I live in Turkey. I'm very interested in anything that can happen. I take it as my duty to write, tell people and speak the truth. Before the Blurt platform, I also wrote on similar platforms. Since I have health problems, I cannot always take care of it.
A piece of my articles: Loneliness ...

The loneliness is like a stray bullet, unknown when and to whom it will hit.
One day you saw that your glowing world was buried in darkness and those doors were closed one after another.
Your heart falls into desolation, then it is chopped down. While your soul is in silence, it also batters your body from within.

After a while, his loneliness is accompanied by two friends named "hope" and "dream".
Both are the vast ocean. And your soul floats without a compass in those seas deeply quietly ... You can't stop without doing both

Solitude is now your home and prison in your heart.
They will come to your house as "guests" at most and block the prison called "loneliness." The reason is simple, "you deserved it", they will stick it for life if they can.

Loneliness is losing yourself. It is a slow loss of self.
It is trying to search for the self you have lost in other bodies. It is trying to attribute real meanings to false feelings, self-deception and ruthlessness.

You know, you can't admit it to yourself.
Once fallen, buried in the quagmire called loneliness, the soul has no escape. Bodies come and go. You even confuse names, loneliness is trying to reflect what you dream of on the body next to you.

Then you get used to it, first of all, then what you feel.
Then loneliness becomes your confidant, your companion your most precious. You cannot replace anyone, you are jealous of love, loneliness, rudeness, and friends.

And once you get used to loneliness
You are always alone now

Don't get used to loneliness, friends. Once you get used to it, you cannot take anyone back into your heart.
You can host the most.
It is so ...
Photo

[TR]Tekrar merhaba, Blurt Ailesi.

Bu platformda henüz çok yeniyim. İntroduceyourself yazısı yazmayı pek sevmem, ama gelen istek üzerine yazma gereği
hissettim.@r2cornell : ''I encourage you to do an introductory post so we know a little about you'' diyince dayanamadım hazırladım :) Ben Türkiye'de yaşıyorum. Olabilecek her şeyle fazlasıyla ilgiliyim. Yazarlık yapmayı, insanlara bir şeyler anlatmayı ve doğruları konuşmayı kendime görev bilirim. Blurt platformundan önce benzeri platformlarda da yazarlık yapmıştım. Sağlık problemlerim olduğundan dolayı sürekli ilgilenemiyorum.
Makalelerimden bir parça : Yalnızlık...

Serseri kurşun gibidir yalnızlık, ne zaman ve kime isabet edeceği bilinmeyen.
Bir gün bakmışsın, ışıltılı dünyan karanlığa gömülmüş o kapılar peşi sıra kapanmıştır.
Kalbin tenhaya düşer daha o vakit, için kıyılır. Ruhun sessizliğe bürünürken bedenini de içten içe hırpalar.

Bir süre sonra yalnızlığına" umut "ve" hayal" adında iki arkadaş eşlik eder.
İkisi de uçsuz bucaksız okyanus. Ve ruhun pusulasız yüzer o denizlerde derinden sessizce... İkisini de yapmadan duramazsın

Yalnızlık senin kalbinde evin, hem de hapishanendir artık.
Evine en fazla “misafir" olarak gelirler hükmü verip "yalnızlık "adındaki o hapishaneye tıkarlar. Sebebi de basittir" hak etmişsindir illaki”, ellerinden gelse yapıştıracaklar müebbedi.

Kendini kaybetmektir yalnızlık. Benliğini yavaşça yitirmektir.
Kaybettiğin benliği, başka bedenlerde aramaya çalışmaktır. Sahte duygulara gerçek anlamlar yüklemeye uğraşmaktır, kendini kandırmak ve acımasızca karşındakini de.

Bilirsin de itiraf edemezsin kendine.
Bir kez düştü mü, yalnızlık adındaki bataklığa gömüldü mü ruhun, kaçarı yoktur artık. Bedenler gelir, geçer. İsimleri bile karıştırırsın yanındaki bedene, hayalindekileri yansıtmaya uğraşmaktır yalnızlık.

Sonra alışırsın işte, önce benliğini sonra hissettiklerini.
Sonra yalnızlık senin sırdaşın, yol arkadaşın en kıymetlin olur. Yerine kimseyi konduramazsın, sevgiyi yalnızlıktan kıskanırsın, kabalıkları, arkadaşları insanları da.

Ve bir kez alıştın mı yalnızlığa
Artık hep yalnızsın

Alışmayın yalnızlığa arkadaşlar. Alışınca bir daha kimseyi alamıyorsun kalbine.
En fazla misafir edebiliyorsun.
Öyle işte...
Fotoğraf