Een paar dagen geleden ging ik naar de stad Amsterdam en ik ging samen met mijn gezin naar de ADAM Lookout Tower. De uitkijktoren is ongeveer 95 meter hoog en ik heb echt hoogtevrees, dus niet echt mijn ding. Maar tegelijkertijd voel ik me altijd aangetrokken tot hoogtes en geniet ik graag van een mooi uitzicht. Met andere woorden, ik had gemengde gevoelens over het hele gebeuren.
We aten wat in het restaurant op de 20e verdieping en daarna gingen we naar het observatoriumdek. Voordat we aankwamen, wist ik dat er een schommel was op de top van het observatoriumdek, eigenlijk de hoogst gelegen schommel in heel Europa. Daar kun je zitten, 100 meter boven de grond in een schommel die je heen en weer brengt boven de rand van het gebouw.
Mijn vrouw wilde de schommel echt graag testen...
Voordat we aankwamen, wist ik dat mijn vrouw de schommel echt graag wilde proberen... Ik niet. Maar ik wist ook dat een gemeenschappelijke herinnering als deze vreugde en geluk in een huwelijk kan brengen, dus ik wist dat ik mee zou gaan als mijn vrouw de schommel echt wilde testen.
Toen zei mijn schoonzus plotseling dat ze de schommel wilde doen, en ik was zo blij, want dat betekende dat ze het samen met mijn vrouw zou doen (in plaats van met mij)... Wauw, wat een opluchting!
Maar toen kwam plotseling mijn schoonmoeder opdagen en zei dat ze het ook wilde doen, wat betekende dat ze de schommel met mijn schoonzus zou testen, en mijn vrouw had weer eens geen partner voor de rit. Met andere woorden, ik had geen andere keus dan mijn angst te overwinnen en op de schommel te stappen.
Ik was behoorlijk doodsbang, want ik heb echt een hekel aan hoogtes, vooral als ik het gevoel heb dat ik niet goed vastzit. Natuurlijk is de rit veilig, maar ik voelde me toch behoorlijk doodsbang toen ik op de schommel stapte, en gedurende de rit van een minuut werd dat niet echt langzamer.
Naar beneden kijken was angstaanjagend, maar naar buiten kijken en naar de rest van de stad Amsterdam was veel ontspannender en maakte het makkelijker om te verwerken wat ik eigenlijk doormaakte.
Na een minuut was de rit voorbij en was ik erg blij dat ik het had overleefd en ook dat ik mijn angst had overwonnen. En nog belangrijker, het is een herinnering die ik met mijn vrouw zal hebben en die we ons zullen herinneren zolang we leven.
Is de schommel in Adam Tower het waard?
Ik zou zeker ja zeggen. Het is leuk, het is wild en het geeft je een fantastisch uitzicht over Amsterdam, terwijl je adrenalineniveau stijgt. Het ziet er misschien onschuldig uit, maar als je er eenmaal zit, is het eigenlijk best een enge rit!
Heb je het geprobeerd? Zou je het proberen als je de toren zou bezoeken?