Some time ago, there was a very high-profile drama in connection with the release of Sony's PC game. I wasn't planning to check it out initially, but I saw the game was available on PS+ so I decided to check it out. There are (in my opinion) three interesting aspects in it - the atmosphere of the old Spiderman cartoon, the graphics and the way of moving. Starting with the first one, I didn't have it in my text initially, but added it after exchanging feedback with a friend. I pointed out that apart from the two aspects I mentioned, I don't see anything interesting in this game. I was wrong. It doesn't really matter that much to me because I've lost interest in Marvel, but I'd be a hypocrite if I didn't appreciate it. As for the movement, it turned out amazing! I felt so much like Peter Parker that for a brief moment, I believed it was a really great game... Then I saw that the quests were boring and overly repetitive (more so than "Cyberpunk 2077" and especially "Witcher 3") . The same with opponents who are boring and none of them stuck in my memory - whether it's the design, or interesting fights or boards. Fighting them was easy and pretty standard. I didn't even have to make the slightest effort with them (apart from those fights where their weak point or the pattern of how to defeat them was not visible from the beginning). The mini games were mostly good. Some of them were good and I liked them, but on the other hand, some of them were so boring that they bothered me even when I was listening to YouTube videos. Their difficulty level seemed too random to me - some initial challenges were trivial, only to have something difficult a moment later (which is a big advantage for people who like to beat games 100% in the form of a challenge). The more difficult ones, of course, I did not pass 100%. However, in this case, I will not pick on it, because it may be my fault - I performed the tasks non-chronologically. Just to be clear, I'm not talking about beating the game 100% on hard difficulty, because I'm too bad for that. I played on difficulty level 2 and apart from "Ghost of Tsushima", I haven't played anything simpler on PS5. I rate SM 7/10 with a small plus.
In view of this "big DLC", relatively half of a new game (because it's hard to call this title otherwise), I have much less reservations, because everything I complained about was done better in it. From combat, through story, to side missions. I'm still not satisfied, but at least I got involved in the alternate Peter thread and I found the game noticeably more fun and satisfying. Of course, "Miles Morales" has its flaws - it lacks distinctive enemies and a boss (although on the other hand, IMO Prowler and two other characters had more character than all of Peter's enemies in the original game), it is smaller than the previous game, and consequently, we have fewer things, places and talents to discover. Therefore, I cannot significantly increase its rating. Even though I've known the nerd superhero since I was a child, I liked Miles much more. Not only because I could relate to him more, but he also had more opportunities to show his character and lifestyle + his combat system is less boring. It's just a few extra attacks, but it's more than enough for me. And the relationship with his uncle, friend and that podcast girl - I know them only from comics videos on YT, but I had more fun interacting with them than with MJ or Aunt May. With them, I genuinely felt that they were family, as was the relationship between Miles and his colleague. I didn't feel any chemistry between Peter and MJ, and when I was doing assignments involving the wife of the most annoying uncle in the Marvel comics, I felt absolutely no connection between them. I felt like they were characters made of digital cardboard. The side quests are still not on the level of "Witcher 3", but they are better than in SM. Yes, they're still quite repetitive, but to a lesser extent, and even when I was doing the same (or nearly the same) task, I was less fatigued. We also have a much better and clearer panel with tasks, but I won't complain about that - MM was created for PS5, which has more possibilities.
However, they could improve it (or at least change it for the better) in the PS5 version of SM. As for the main plot, I liked it more because it was more compact and the content was more concrete. The characters were more connected to the story, they didn't just appear for a moment to make our time better. In general, you can see from every aspect of the game that everything has been better thought out and implemented here. So I give MM a slightly far-fetched 8/10. By the way, after BLM and LGBT flags, I expected it to piss me off while playing. Maybe I'm so lucky, but I've come across it maybe 2 or 3 times and it didn't annoy me at all (well, except for one moment, i.e. when we got a new costume. But it didn't piss me off, it was rather funny - when I saw these flags, I XD written all over his face, like Cartman in "South Park" at certain moments).
Btw. PS+ is great, especially if you haven't played most games like me. Thanks to this, for a much smaller amount, I can check out games that I don't waste money or time on. I was not a fan of Netflix for gamers, but I changed my mind for one reason. This solution has its advantages - we save a lot of money and space on the cabinet. Since I wouldn't normally buy these games anyway, and I can't play old titles from years ago (as I did when I was single - today Asia complains when I sit alone for too long with retro-RTS, so I have no choice but to play classics from the Playstation, and she has me handy), I pay a quarterly subscription and get various games for free. Years ago (I guess it was the end of the PS2 era), I decided that I would only play titles (apart from those I REALLY want to play) that came out a while ago and we have more reviews on the internet about it. Why? Exactly the same two reasons as today - "too many titles I would like to play, but..." (insert some reason here, which usually comes down to money in various configurations - e.g. I'm pissed that I gave too much money for a game that wasn't worth it). And reviewers - I don't always agree with them, even if they are people who approach their work honestly and sometimes I had to agree with the comments of "ordinary" Internet users who comment on games, anime, movies, etc. as I. However, the latter reason is only important to me when I watch or read a review of a big or important game (e.g. "Cyberpunk 2077" or "God of War"). Everyone has the inalienable right to have their own opinion, and I have the right to disagree with them - that's why I suggest only reliable reviewers who have gone through the whole game, have a similar taste to mine, try to create a reliable review, not suggesting only subjective feelings. These, of course, cannot be avoided, after all, a review is a subjective opinion, but you can separate what is actually good from what we only like or don't mind. Well, at least in theory, that's what a reviewer's job should look like. Concluding this topic, if I don't like the game from the subscription, I'll install it, play an hour and delete it. And the money will still be in your wallet. An ideal option for a man who is usually only involved in at least very good games or those that have interested me a lot.
Jakiś czas temu, była bardzo głośna drama w związku z premierą gry Sony na PC. Początkowo nie planowałem jej sprawdzać, ale zobaczyłem, że gra jest dostępna w PS+, więc postanowiłem ją sprawdzić. Są w niej (wg mnie) trzy interesujące aspekty - oddanie klimatu starej kreskówki o Spidermanie, grafika i sposób poruszania się. Zaczynając od pierwszego, początkowo nie miałem tego w swoim tekście, ale dodałem to po wymianie opinii z przyjacielem. Zwróciłem uwagę, że poza dwoma aspektami, które wymieniłem, nie widzę w tej grze nic interesującego. Myliłem się. Co prawda nie ma to dla mnie aż tak dużego znaczenia, bo straciłem zainteresowanie Marvelem, ale byłbym hipokrytą, gdybym tego nie docenił. Jeśli chodzi o poruszanie się, to wyszło to niesamowicie! Czułem się tak bardzo jak Peter Parker, że przez krótką chwilę, wierzyłem w to, że to naprawdę świetna gra... Potem zobaczyłem, że zadania są nudne i nadmiernie powtarzalne (bardziej niż "Cyberpunk 2077", a zwłaszcza "Witcher 3"). To samo w przypadku przeciwników, którzy są nudni i żaden z nich nie zapadł mi w pamięci - czy to designem, czy ciekawymi walkami lub planszami. Walka z nimi była łatwa i dość standardowa. Nie musiałem się nawet minimalnie przy nich wysilić (pomijając te walki, w których ich słaby punkt lub schemat, w jaki należy ich pokonać, nie był widoczny od początku). Mini gry w większości były niezłe. Niektóre z nich były dobre i mi się spodobały, ale z drugiej strony, niektóre były tak nudne, że męczyły mnie nawet wtedy, gdy słuchałem filmów z YouTube'a. Ich poziom trudności wydawał mi się zbyt losowy - niektóre początkowe wyzwania były banalnie proste, by chwilę później mieć coś trudnego (co jest dużą zaletą dla ludzi, którzy lubią przechodzić gry na 100% w formie wyzwania). Tych trudniejszych oczywiście nie przeszedłem na 100%. Aczkolwiek w tym wypadku nie będę się czepiał, bo to być może moja wina - wykonywałem zadania niechronologicznie. Żeby nie było wątpliwości, nie mówię o przejściu gry na 100% na wysokim poziomie trudności, bo jestem na to zbyt kiepski. Grałem na 2 poziomie trudności i poza "Ghost of Tsushima", to nie grałem w nic prostszego na PS5. Oceniam SM na 7/10 z małym plusem.
Wobec tego "dużego DLC", względnie połową nowej gry (bo trudno inaczej nazwać ten tytuł), mam już dużo mniejsze zastrzeżenia, bo wszystko na co narzekałem, zostało zrobione w niej lepiej. Od walki poprzez fabułę, na misjach pobocznych kończąc. Nadal nie jestem usatysfakcjonowany, ale przynajmniej zaangażowałem się w wątek zastępcy Petera i przejście gry sprawiło mi zauważalnie więcej radości i satysfakcji. Oczywiście, "Miles Morales" ma swoje wady - brakuje w nim wyrazistych przeciwników oraz bossa (aczkolwiek z drugiej strony, IMO Prowler i dwie inne postacie miały w sobie więcej charakteru niż wszyscy wrogowie Petera w pierwotnej wersji gry), jest mniejszy od poprzedniej gry, a co za tym idzie, mamy mniej rzeczy, miejsc i talentów do odkrycia. Dlatego nie mogę znacząco podwyższyć jego oceny. Mimo, że znam nerda-superbohatera od dziecka, to znacznie bardziej polubiłem Milesa. Nie tylko dlatego, że mogłem bardziej się z nim utożsamić, ale miał też więcej okazji na pokazanie swojego charakteru i stylu życia + jego system walki jest mniej nudny. Niby to tylko kilka dodatkowych ataków, ale dla mnie to w zupełności wystarczy. No i relacja z jego wujkiem, kolegą i tą dziewczyną od podcastów - znam ich co prawda tylko z filmików o komiksach na YT, ale interakcja z nimi sprawiła mi więcej przyjemności niż z MJ, czy ciocią May. Przy nich autentycznie czułem, że są rodziną, podobnie w przypadku relacji pomiędzy Milesem, a jego kolegą i koleżanką. Pomiędzy Peterem a MJ nie czułem żadnej chemii, a jak wykonywałem zadania związane z żoną najbardziej irytującego wujka w komiksach Marvela, to kompletnie nie odczuwałem żadnej więzi między nimi. Czułem się jakby to były postacie wykonane z cyfrowej tektury. Zadania poboczne nadal nie są na poziomie "Witcher 3", ale są lepsze niż w SM. Tak, nadal są dość powtarzalne, ale w mniejszym stopniu i nawet, jak robiłem 5 takie samo (lub niemal takie samo) zadanie, to byłem mniej znużony. Mamy też znacznie lepszy i bardziej przejrzysty panel z zadaniami, ale nie będę na to narzekał - MM powstał na PS5, który ma większe możliwości. Aczkolwiek mogli to poprawić (lub przynajmniej zmienić na lepsze) w wersji SM na PS5. Jeśli chodzi o główny wątek, to spodobał mi się bardziej, bo był bardziej zwarty, a treść bardziej konkretna. Postacie były mocniej związane z historią, nie pojawiały się tylko na chwilę, by umilić nam czas. Generalnie widać po każdym aspekcie gry, że wszystko zostało tu lepiej przemyślane i zrealizowane. Zatem MM oceniam na lekko naciągane 8/10. A tak przy okazji, po akcjach dotyczących BLM i flag LGBT, spodziewałem się że będzie mnie to wkurzało podczas grania. Może ja mam takie szczęście, ale trafiłem na to może 2, 3 razy i kompletnie mnie nie irytowało (no, poza jednym momentem, tzn. jak dostaliśmy nowy kostium. Ale to mnie nie wkurzało, raczej śmieszyło - jak zobaczyłem te flagi, to miałem na twarzy wypisane XD, jak Cartman w "South Park" w niektórych momentach).
Btw. PS+ jest super, zwłaszcza jak nie graliście w większość gier jak ja. Dzięki temu za dużo mniejszą kwotę, mogę sprawdzić gry, na które szkoda mi kasy lub czasu. Nie byłem zwolennikiem Netflixa dla graczy, ale zmieniłem zdanie z jednego powodu. Takie rozwiązanie ma swoje plusy - oszczędzamy mnóstwo pieniędzy oraz miejsca na szafce. Skoro i tak normalnie bym nie kupił tych gier, a nie mogę grać w stare tytuły sprzed lat (tak jak to robiłem, gdy byłem singlem - dzisiaj Asia narzeka, gdy za długo siedzę sam przy retro-RTS, więc nie mam wyjścia i gram w klasyki z Playstation, a ona ma mnie pod ręką), to zapłacę abonament na kwartał i mam różne gry za darmo. Lata temu (chyba to był koniec ery PS2), postanowiłem że będę grał tylko w tytuły (pomijając te, w które MOCNO chcę zagrać), które wyszły już jakiś czas temu i mamy w internecie więcej opinii na jej temat. Czemu? Dokładnie z dwóch tych samych powodów, co dzisiaj - "zbyt wielkiej ilości tytułów, w które chciałbym zagrać, ale..." (i tu wstaw jakiś powód, co zazwyczaj sprowadza się do pieniędzy w różnej konfiguracji - np. wkurzam się, że dałem zbyt dużo pieniędzy na grę, która nie była tego warta). No i recenzentów - nie zawsze się z nimi zgadzam, nawet jeżeli są to ludzie, którzy podchodzą rzetelnie do swojej pracy i czasem musiałem się zgodzić z uwagami "zwykłych" internautów, którzy komentują gry, anime, filmy etc. jak ja. Aczkolwiek ten drugi powód, jest dla mnie ważny tylko wtedy, gdy oglądam lub czytam recenzję dużej lub ważnej gry (np. "Cyberpunk 2077", czy "God of War"). Każdy ma niezbywalne prawo do posiadania swojej opinii, a ja mam prawo do niezgadzania się z nimi - dlatego sugeruję się tylko rzetelnymi recenzentami, którzy przeszli całą grę, mają podobny gust do mojego, starają się stworzyć rzetelną recenzję, nie sugerując się wyłącznie subiektywnymi odczuciami. Tych oczywiście nie da się uniknąć, w końcu recenzja to subiektywna opinia, ale można rozdzielić to, co jest faktycznie dobre od tego, co nam się jedynie podoba lub nie przeszkadza. No, a przynajmniej w teorii tak powinien wyglądać zawód recenzenta. Kończąc ten temat, jeżeli gra z abonamentu mi się nie spodoba, to co najwyżej zainstaluję, pogram godzinę i usunę. A kasa nadal będzie w portfelu. Idealna opcja dla człowieka, który angażuje się zazwyczaj tylko w co najmniej bardzo dobre gry lub takie, które mnie bardzo zainteresowały.