Source of photo: http://spekulant.com.pl/2016/12/25/obiektywizm-vs-subiektywizm-w-tradingu-iii/
At the beginning, I will say that the topic is too complex to describe in one text, and here I just licked it. Let's start with the definition. According to the online version of the Dictionary of Polish Language, objectivity is objectivity, free from prejudices and existing independently of the person who knows it. So we look at the thing as it is, and not as it seems to us. As I wrote in the text about the objective evaluation of movies and anime, you can get closer to it, but you need to meet several features - have knowledge (to be aware of a given topic, know alternatives, know what and how to do. For example - you can evaluate DBZ as the best battle-shounen anime, but only in terms of their subjective impressions, because many Japanese comics of this genre are better than DB in many respects.), understand your emotions and be able to distinguish them from facts (example - our favorite friend is not necessarily will be the best. We can just have a good time with her, but unproductively, or we have to pay too high a price for it. Or you might prefer Wolf3D over "Doom", but this 2 title is better than 1 in all respects.) and be able to control them. Because even if we learn peace from the best monks or Catholic priests, man is imperfect and we will always have a limited perception for some reason. Lack of knowledge, incomplete experience, imagination, intelligence or ordinary human handicap - even if a man has a lot of talent and won the gene lottery at the beginning of the race, he must have some defect that changes his perception. Of course, you can't be 100% objective - all people will always be looking through their filters. Even if we reject most of them (even those we acquired in childhood and during the process of socialization, being brought up at home - I do not believe that they can be 100% eradicated), something will always affect our perspective. On the other hand, nothing prevents us from rejecting some of the nonsense that they are trying to throw into our heads - society, part of the right, some representatives of the left, priests, mobs, television, pseudo authorities, etc. I almost forgot, there is one more important aspect without which it won't work - you have to be honest with yourself and be painfully consistent with yourself. It is very difficult because most normal people do not like hard work (and the hard work on themselves is one of the hardest) or sadness or disappointment, and we cannot avoid it. We also have no pressure from outside, only our own conscience, which we can easily deceive by various methods.
Learning and understanding are not easy and will certainly be difficult. It took me several years, and I still get carried away too often, even if part of my soul (or ego, choose your version depending on your beliefs about the existence or non-existence of God) loudly says that what I am saying at the moment is nonsense. I still happen to be blind to the arguments that destroy my image so far, but thanks to the fact that I have come across people with similar interests in my life, this happens less and less to me. It is very difficult to control our reactions - some of them we have no influence, they are a random output of our beliefs, habits, views, what kind of company we live in every day, how we say, what we do. I used to read that it's about 25% (in some scientific research), but I don't know how true that is. Certainly some part of our reactions takes place at a level that we are unable to control and we can only limit the negative effects or influence their content. Especially when emotions win over reason. It may seem that this is not difficult - after all, you only have to do a few things and the process is automatic. Well that's partly true, the equation is simple and in theory there is not much you need to do. In practice, you will have to break down a lot of beliefs, be ready to throw a lot of things out of your head and change your harmful habits or reactions. You will also have to learn some things in practice or acquire knowledge - both activities are irritating for most people, those who have experienced various childhood traumas may feel more discomfort and stress in connection with this (this is the so-called laziness - fear of failure ). Even if we go through this path, our adventure does not end - the same principle works here as in the gym. If you don't practice it, this skill will fade away and you will gradually regress (as I have already experienced in this and other cases - both in games and in personality).
However, it is worth going through this path. Even if it is not useful to you in a direct way, I guarantee that your body will thank you for it. Because it's easier to live in the world when at least some of the illusions and lies are broken. Man is more aware of certain things and more easily perceives opportunities and threats for himself. He also doesn't let himself be squeezed by the lie that something cannot be done or that it is easier to get away from cheap excuses. We are also closer to the truth in every aspect of our lives - we see things better as they are, we have more control over our thoughts, emotions, behaviors, and reflexes, and development is more specific in one direction (of course, it is more influenced by other characteristics, but Objective thinking, too. Just like sports exercise really helps in treating mild depression). We will also limit cherry picking, which each of us uses. If you deny it, talk to yourself - hasn't there been a situation in the last 2 years that you took part in a discussion in which you ignored some of the interlocutor's arguments because they did not fit your narrative? Or did you do something similar? Exactly. Finally, I warn you that here, as in any other matter, you can overdo it. A few years ago, I denied the importance of our emotions. I thought they were worth shit and mature people should ignore them - like the Romans did. Today I know thanks to 3 friends and one friend (I greet Ania, Ola and Karol) who convinced me that I was wrong. I still believe that gelogics takes precedence over emotions (or otherwise - they are on a par, but for safety's sake I prefer it when the mind goes first, then the heart). Like a guy goes first, followed by a woman when the terrain is dangerous. You can become a heartless boot who doesn't care about people, their feelings, etc. I have a few toxic behaviors that have "grown" a bit because of this approach, but we are happily overcoming them. Everything we do and learn in our lives has a price we will pay. Either immediately or sooner later. Therefore, it is worthwhile to objectively think that it should be a possible signpost or radar, which is to guide you on the right path, and not be the only determinant. There are many paths to success, as many as the layers imposed on our perception or aspects of the world that should be taken into account. I recommend watching the first series of "Fullmetal Alchemist", this anime breaks down into prime factors.
Na początku powiem, że temat jest zbyt złożony, by go opisać w jednym tekście i tutaj jedynie go liznąłem. Zacznijmy od definicji. Jak podaje internetowa wersja Słownika Języka Polskiego, obiektywizm jest to - odznaczający się obiektywizmem, wolny od uprzedzeń istniejący niezależnie od poznającego podmiotu. Czyli patrzymy na rzecz taką, jaka jest, a nie taka, jak nam się wydaje. Tak jak pisałem w tekście o obiektywnym ocenianiu filmów i anime, można się do tego zbliżyć, ale trzeba spełnić kilka cech – mieć wiedzę (by mieć świadomość w danymtemacie, znać alternatywy, wiedzieć co i jak można zrobić. Dla przykładu –można ocenić DBZ jako najlepsze anime typu battle-shounen, ale tylko w ramach swoich subiektywnych wrażeń, bo wiele japońskich komiksów z tego gatunku, jestlepsza od DB pod wieloma względami.), rozumieć swoje emocje i umieć je odróżnić od faktów (przykład – nasza ulubiona koleżanka niekoniecznie będzie tą najlepszą. Możemy z nią po prostu przyjemnie spędzać czas, ale za to bezproduktywnie lub np. musimy zapłacić za to zbyt wysoką cenę. Albo można preferować Wolf3D ponad "Dooma", ale ten 2 tytuł jest lepszy od 1 pod każdym względem.) oraz umieć nad nimi zapanować. Bo nawet jak nauczymy się spokoju u najlepszych mnichów lub katolickich kapłanów, to człowiek jest niedoskonały i zawsze będziemy mieli z jakiegoś powodu ograniczoną percepcję. Braku wiedzy, niepełnych doświadczeń, wyobraźni, inteligencji lub zwyczajnej, ludzkiej ułomności – nawet jeżeli człowiek posiada mnóstwo talentów i wygrał na loterii genowej już na początku wyścigu, to musi mieć jakąś wadę, która zmienia jego percepcję. Oczywiście, nie da się być w 100% obiektywnym - wszyscy ludzie zawsze będą patrzeć przez swoje filtry. Nawet jeżeli odrzucimy większość z nich (nawet te, które nabyliśmy w dzieciństwie i podczas procesu socjalizacji, wychowywania w domu - nie wierzę, że można je w 100% wykorzenić), to zawsze coś będzie wpływało na naszą perspektywę. Nic natomiast nie stoi na przeszkodzie, by odrzucić część bzdur, które próbują nam wrzucić do głowy - społeczeństwo, część prawicy, niektórzy przedstawiciele lewicy, kapłani, motłoch, telewizja, pseudo autorytety etc. Prawie zapomniałem, jest jeszcze jeden istotny aspekt, bez którego to nie zadziała - trzeba być wobec siebie szczerym i konsekwentnym do bólu. Jest to bardzo trudne, bo większość normalnych ludzi, nie lubi ciężkiej pracy (a ta nad sobą jest jedną z najtrudniejszych) ani smutku lub rozczarowania, a tego nie unikniemy. Nie mamy też presji z zewnątrz, a jedynie nasze własne sumienie, które możemy łatwo oszukać różnymi metodami.
Nauka i zrozumienie nie są łatwe i na pewno sprawią dużo trudności. Mi to zajęło kilkanaście lat, a nadal zbyt często daję się ponieść emocjom, nawet jeżeli część mojej duszy (lub ego, wybierz swoją wersję w zależności od przekonań dotyczących istnienia lub nie istnienia Boga) głośno mówi, że to co w tej chwili mówię, to bzdura. Nadal zdarza mi się być ślepym na argumenty, które burzą moje dotychczasowe wyobrażenie, ale dzięki temu że trafiłem w swoim życiu na ludzi o podobnych zainteresowaniach, to zdarza mi się to coraz rzadziej. Bardzo trudno jest kontrolować swoje reakcje – na niektóre nie mamy wpływu, są losowąwypadową naszych przekonań, przyzwyczajeń, poglądów, tego w jakim towarzystwie przebywamy na co dzień, jak mówimy, co robimy. Kiedyś czytałem, że to około 25% (w jakiś badaniach naukowych), ale nie wiem na ile to prawda. Na pewno jakaś część naszych reakcji ma miejsce na poziomie, którego nie jesteśmy w stanie kontrolować i możemy co najwyżej ograniczać negatywne skutki lub wpłynąć na ich treść. Zwłaszcza w sytuacji, gdy emocje wygrywają nad rozumem. Może się wydawać, że to nie jest trudne – w końcu wystarczy „tylko” zrobić kilka rzeczy i ten proces postępuje automatycznie. Cóż, częściowo to prawda, równanie jest proste i w teorii niewiele trzeba zrobić. W praktyce trzeba będzie rozbić mnóstwo przekonań, być gotowym na wyrzucenie wiele rzeczy ze swej głowy i zmiany szkodliwych nawyków, czy reakcji. Trzeba będzie się też niektórych rzeczy nauczyć w praktyce lub przyswoić sobie wiedzę – obie czynności dla większości ludzi są irytujące, ci którzy przeżyli różne traumy w dzieciństwie, mogą odczuwać większy dyskomfort i stres w związku z tym (to jest tzw. Lenistwo – strach przed niepowodzeniem). Nawet jak przejdziemy przez tę drogę, to nasza przygoda się nie kończy – działa tu taka sama zasada, co na siłowni. Jeżeli nie będziecie tego ćwiczyli, to ta umiejętność zaniknie, a Wy będziecie się stopniowo cofali (co już przeżyłem w tym i innych przypadkach – zarówno w przypadku gier, jak iosobowości).
Warto jednak przejść przez tę drogę. Nawet jeżeli się Wam to nieprzyda w bezpośredni sposób, to gwarantuję Wam że Wasz organizm podziękuje zato. Bo łatwiej się żyje w świecie, gdy rozbija się przynajmniej część iluzji i kłamstw. Człowiek jest lepiej świadomy pewnych rzeczy i łatwiej dostrzega dlasiebie szanse oraz zagrożenia. Nie daje też sobie wcisnąć kłamstwa, że czegoś się nie da zrobić lub łatwiej uciec od tanich wymówek. Jesteśmy również bliżej prawdy w każdym aspekcieswojego życia – lepiej widzimy rzeczy, takimi jakie są, mamy większą kontrolę nadswoimi myślami, emocjami, zachowaniami, odruchami, zaś rozwój jest bardziej skonkretyzowany w jednym kierunku (oczywiście, bardziej wpływają na to innecechy, ale obiektywne myślenie też. Tak samo jak ćwiczenia sportowe realnie pomagają w leczeniu lekkich depresji). Ograniczymy również cherry picking, co stosuje każdy z nas. Jeżeli zaprzeczacie, to porozmawiajcie sami ze sobą - czy w ostatnich 2 latach nie było sytuacji, że braliście udział w dyskusji, w której zignorowaliście niektóre argumenty interlokutora, bo nie pasowały do Waszej narracji? Albo zrobiliście coś podobnego? No właśnie. Na koniec przestrzegam, że tu jak i w każdej innej sprawie, można przesadzić. Parę lat temu, negowałem ważność naszych emocji. Uważałem, że są gówno warte i dojrzali ludzie, powinni je ignorować – tak jak np. robili to Rzymianie. Dziś wiem dzięki 3 koleżankom i jednemu kumplowi (pozdrawiam Anię, Olę i Karola), którzy mnie przekonali, że się myliłem. Nadal uważam, że logika ma pierwszeństwo wobec emocji (albo inaczej – są równorzędne, ale ze względów bezpieczeństwa wolę, gdy rozum idzie najpierw, a potem serce). Tak jak najpierw idzie facet, a za nim kobieta, gdy teren jest niebezpieczny. Można sięprzez to stać nieczułym bucem, który ma za nic ludzi, ich uczucia etc. Mam kilka toksycznych zachowań, które przez to podejście trochę „urosły”, ale na szczęście coraz skuteczniej je pokonuje. Wszystko co robimy i czego się nauczymy wswoim życiu, ma swoją cenę, którą my zapłacimy. Albo natychmiast albo prędzej czy później. Dlatego warto obiektywnie myśleć, by był to ewentualny drogowskaz, czy radar, który ma naprowadzić na dobrą drogę, a nie być jedynym wyznacznikiem. Dróg do sukcesu jest wiele, równie wiele co warstw nałożonych na naszą percepcję, czy aspektów panujących na świecie, które należy uwzględnić. Polecam obejrzeć pierwszą serię „Fullmetal Alchemist”, to anime to świetnie rozkłada na czynniki pierwsze.