Attention! There will be a few spoilers in this review, so if you, dear reader, want a spoiler-free opinion, limit yourself to the introduction, where I will briefly write how I rate it. There will be spoilers next.
Some time has passed since the premiere of the last episode of "Game of Thrones" (May 19, 2019). The overwhelming majority of opinions leave no illusions, the final season was terrible. Recently, I was refreshing this series with my girlfriend and still haven't changed my mind. While the penultimate season had several disadvantages of the latter, there were so many of them that it was possible to survive (and the quality of the episodes increased significantly, for the first time I felt that the series could live up to the cinema format). Ok, not everyone shares my opinion, but the difference between them is noticeable. You can say whatever you want, but there weren't that many ass-pulls, stupid dialogues, and even dumber ideas (which doesn't mean they weren't there at all). I was very skeptical about this show ... and still am. Why? For two reasons - first, its level is uneven. The fact that there are better and worse episodes is normal - this is unfortunately a common feature of this format and only a few productions hold a very high level from A to Z ("Boardwalk Empire" season 1 and 2, "House of Cards" S 1-4, "Dark" and "Banshee" to a lesser extent and for other reasons). To achieve this, you need to have a good plan, implement it flawlessly, have a good budget and talented creators who will have enough time. I mean, some of the ideas were so stupid I got disgusted with the taste of the whole episode. And they were stupid things that (the vast majority) were not in GoT. Skipping the last two seasons. Fact, some of the threads were great - HotD's opening episode was better than S1E1 GoT. Or episode 8, I was very moved in one scene, I almost cried. The rest of the episodes weren't dire, but sometimes bored or pissed off by other factors. There is also a second reason - from what I remember, the series summarizes a book that takes place over 20 years in 10 episodes. It is very visible, the creators rush with certain events so much that I had to explain something to the girl more than once, and twice she had to explain to me some events that we just saw (mainly I know her - I know the lore and history better, I also have a better memory and I pay more attention) attention to detail).
I still don't know how to rate this show compared to GoT and I don't think I will. I like Martin's universe, but not so much that I would like to analyze and compare the two works in detail. Both the main series and the spin-offs have their advantages and disadvantages + they do not differ that much in terms of the quality of production. Sure, the sets and objects are not as impressive as in the original series (it feels more like plastic than metal - although contrary to what some say, plastic or artificial scenery was even in those great series from years ago, e.g. Boardwalk Empire "- it's just cheaper. As long as it holds the HotD level, and not Netflix's" The Witcher ", I can turn a blind eye to it ... Apart from those white wigs. While Viserys looks pretty good in them, then you with dreadlocks ... It just looks comical.) but that's okay. Unfortunately, I can't say it was a great series. Overall, it's probably a bit worse than GoT Season 1, but it's much better than what we saw in the GoT Final. It's not a RoP level, but ... every series looks worse with it. HotD presents a good enough level and it can be seen in the action scenes. As for the actors, I cannot praise all of them, some were hurt by the writers, but I had no major accusations against them (apart from the writers' mistakes regarding Viserys and the 2 and 3 planes). I can basically say it's a good show, such as 7/10. I invite you to the spoiler part!
HotD takes place 200 years before the events of the main series. The world, although it has several familiar elements, families and places, is quite different from what we already know. King Viserys of the Targaryen family is seated on the throne. The kingdom is in its top form (minor interjection - maybe I missed something, but it doesn't look like the country is in much better condition than at the beginning of "Game of Thrones", despite the fact that the official description of the series shows something else), m. in thanks to the Targaryen having dragons. If you've played HoMM or seen the main series, you know the power of these wonderful and all-powerful beings. I do not know if I am the only one, but when I see Dragons in action (and in this series - even when they just lie and manifest their power only with their voice, eyes, movement, unspoken words that show their very attitude), I am terrified of them by force and I respect them, as if I myself were one of the peasants or ordinary knights. Although the kingdom is ruled by families that are closely related to each other, one must be naive to think that they will not fight among themselves for power. Well, we have roughly the same shit as we know reality - the prospect of being at the top of the food chain is tempting to anyone who is a challenger and has the tools (or means) to take power. Castrating brothers, sending them to a distant monastery, plucking the Adam's apple, mutilating them so that no one would think they were heirs to the throne (and even if they somehow succeeded, see point 1 - preventively depriving them of the possibility of prolonging their relationship, and since they cannot beget successors, someone else must be sought). As long as King Viserys is alive, everyone can forget about these pleasures. He sees how his family gradually begins to place pieces on the board and they jump more and more at each other's throats, the harder the weaker the king becomes. He does everything in his power to leave the state in the best condition + so that important people have as few controversial situations as possible. This series perfectly shows the absolute power of the king. I will not give a specific example here, because I lack knowledge and I would not like to embarrass myself with excessive generalization. My point in general is that the king in some countries (and periods) had absolute power and the last word was always his (something like the Emperor in China or Japan). Even though Viserys is very weak (literally feel death following them and breathing heavily over his ear) and a 5-year-old grandson could kill him, his will is sacred. If you do something he doesn't like, you lose your head ... Or half, like one of the characters who said two sentences too much, even though they were pure truth. As I said, due to the idiotic ideas (starting with the main sin - they summarized too much material) the creators, the plot and the characters suffered enough. In my opinion, Viserys proves it the most. The creators sometimes made it too soft, although it showed that, when necessary, it can show the strength of character and use the authority resulting from the royal position. I know what the creators wanted to show (or at least I think so) that the king, despite his abilities, cannot always do whatever he wants. I myself often succumb to this illusory impression and I forget that usually many things block his movements (unless you are his brother ... lack), allies, the strength of his army, the weakness of the faction at the royal court. That said, a king is a king, even though he has limitations he often has powers that others do not. For example, royal majesty and a greater influence on the arrangement of pawns or at least reversing the situation in the best possible way for yourself. If it can use them wisely, it has a gigantic driving force. Coming back, he sometimes looked a bit comical - like in this hunting scene. Again, I know what the creators wanted to convey, but in my opinion it would be better if this event happened a bit later. Or they could have done it in a slightly better way so that he wasn't that weak. My complaints end here, because when I look at Viserys from the perspective of the entire series, not individual scenes, he is the second best character in this spin-off. As Sapkowski said in one of the volumes of "The Witcher" (if I am not mistaken, it was the end of Geralt's adventure), the author briefly said about some of the bearers of Lara Dorren's genes that their only task was not to die before transmitting their dormant powers. Likewise, Viserys had to keep the kingdom relatively peaceful and defend his children at all costs. Only this and so much! He did it despite all the difficulties, accepting the behavior and whims of his beloved daughter and the consequences that followed. When I saw the scene, he is walking towards the throne, being literally one foot in the grave, pouring liters of poppy seed milk into himself to relieve pain (i.e. opium - a very strong drug, if we drink too strong poppy seed tea, we may not wake up - around 80 years ago, two sisters of my aunt's grandmother died when she prepared them tea, seeing how their mother does it when the children do not let them sleep. She just forgot to check the proportions.), I was unable to contain my emotions. Man can barely speak, let alone move, but he had such a strong character and a hard soul that he was able to impose a will on his decaying body. He entered the throne room with regal majesty, as if he were Rudolph the Great from Legend of the Galactic Heroes (almost his complete opposite. A very effective and significant politician, even though he was a fucking motherfucker like Hitler or Stalin). As his brother gave him a helping hand to sit on the Iron Throne, I was no longer able to hold back the tears from rolling down my cheek.
Exactly, Daemon Targaryen ... I knew Matt Smith before. I wasn't a huge fan of him, I didn't watch movies especially for him, but I think I'll start doing it. He is very talented and can play beautifully with his face, voice and body. No one in "Game of Thrones" throws vulgarisms so beautifully and poetically. Well, maybe except the Hound, but it's a different kind of beauty, more crude and less dignified. I would also say that he offends others less, but that's not true. It's been a long time since I heard such beautiful whores, cocks, orders to get someone to fuck off anywhere but away from him. I don't think I've ever seen such a perfect and evocative display of unspoken insults - when he started to lose or lost control of himself, his face told someone with poetic disdain that he could say what he wanted, but he didn't give a fuck about it and would do what he wanted. Although he rarely shows his positive side, we can also see that he can prove himself as a father, defender of the family, and despite his cruelty, he has the so-called the honor of a villain (in short, he is evil, but he can keep his word ... Well, unless it is against his will, like the murder of his wife. But hypocrisy is also a human trait.). Probably the best actor in the series. However, the best scene still belongs to Viserys. If they handed out Oscars to series, Paddy Considine would definitely be one of the main contenders.
Unfortunately, the rest of the actors are worse. Well, maybe except Olivia Cooke and Milly Alcock. The first lady deserved a total of 3rd place for the best actress. She also plays with her face very well, although due to the fact that she is a quiet and polite woman who does not care about conflict (initially it was different), she did not have so many opportunities to show her skills. Admittedly, she did a great job in the episode when there was an argument over the loss of her son's eye, but I missed one more clear scene where she could show what she was capable of. Nevertheless, I'm curious about her reaction to her son's mistake that left them plot-shield in the coming war. As for the young queen, I liked the younger version much better. Emma Zia D'Arcy is not as talented as Milly. Or at least that's what I think because he plays too often like a log. Don't get me wrong, it's not a complete tragedy, it plays a decent level, but the younger version of it showed much more emotion with its young face and voice. When we got a big time-skip, I was shocked that such a charismatic princess lost all her charm. Maybe it will be better in the second season, because despite the unsuccessful start, it was a bit better after that. As for the rest of the actors, most of them (I mean characters relevant to the story) fared better than the adult heir to the throne or their performance was on a comparable level. Unfortunately, I can't write about them because it would take up too much space. Nevertheless, in this respect, the series is a worthy successor to the previous series - if only the writers had not added a few idiotic ideas, I might even say that the actors from HotD did better than the people impersonating the characters of "Game of Thrones".
I have mentioned stupid ideas from writers on several occasions. I will not write about each of them, because fortunately I have forgotten some of them. I will not comment on them for too long, because it does not make sense. They are simply idiotic. I'll start with Crabfeeder who had an excellent introduction, then only talked about him, showed us one battle (in which both Daemon and he showed they could be mega clowns ... sorry, I meant the writers) and then died in idiotic way and it's off-screen. Typical school mistake. This episode had at least a few of them. Just like the episode where the knight disgraced his honor (the one who acted as a replacement vibrator on the first "date") and decided to commit a ritual bukkake. Sorry, seppuku. And trust me, it looks MUCH worse when you watch this! By the way, only I was surprised that the next lover of the Princess was even more of a dribbler? Until I remembered an excerpt from the book "Game of Thrones", how Jon's red-haired girl talked about how some barbarian had some giant blood, who could not speak much. I was also surprised by the few intrigues of the Hightower family and the people in the Queen faction, which were a miserable substitute for Littlefinger and his ilk. Especially when his counterpart was masturbating looking at the queen's feet ... Mega cringe. But lest it were, I understand that it was supposed to shock. I hope that this time they will refine the script more and there will be less such idiocy. For some, I literally laughed at the writers like I was drunk watching the comedy "Deadpool", and I'm guessing that wasn't what the creators intended.
Before I move on to the technical aspects, I will do something else. Brutality has been the show's trademark since the first episode of "Game of Thrones", and here it is just as well. We started this season very hard - with a failed delivery and trying to save the baby with the most disgusting caesarean section I've ever seen (from what I understood they were cutting her from the clitoris upwards ... it hurt a lot to imagine myself in her place) and the curfew in the Daemon version - we cut off the thieves 'hands, and the rapists' penis with jewels. Unfortunately, it used to be like that. As my friend said - everyone was treated badly, especially women who were often reduced to the role of incubators ... I don't know if the common norm was to think that a child was more important than a woman, but it was certainly more common than it is today. I was also impressed by the design of the Crabfeeder and its way of torturing people. It was like abandoning very weakened humans who could no longer defend themselves to the dungeons to be eaten by the rats. Here we have the marine version, but the scenario is the same - as long as humans can fight and ward off the shellfish, they won't attack. But they check. Daily. Several dozen times a day. As soon as the victim does not even have the strength to move his limbs too much, rats and crabs attack the victim to brutally murder him. Minor but deep and sharp attacks. My two favorite scenes, however, are different - the first is the story of the finale, where the queen's son massacred the princess's son. The one-eyed one wanted to play and scare the younger cousin, but his dragon did not know about it + the smaller dragon irritated him. He "farted" at him with a small beam of fire (because it is difficult to describe it otherwise), and he threw himself at him unknowingly and literally tore him to shreds. A long time ago, when I was a young teenager, I saw a friend's dog treat a cat similarly and scratch its face (also out of fear). He did not hurt him, even the blood did not fly, but when the dog got to him, like a large dragon, with one movement of its mouth it divided it into two halves. The second scene is the moment when the queen's son lost his eye. Here I was immediately reminded of school times, as more than once the smallest boy in the class grew up during the holidays into the biggest dribbler, who later grew a mustache and pretended to be an adult to buy alcohol for the rest. Suddenly, the smallest and weakest boy became the greatest chap in the class.
Technically, the series is nice, but after watching two episodes of RoP, the positive impressions drop a bit ... However, this is due to the huge budget that HotD could use for one purpose only - I missed epic scenes in which I could feel the strength of the king and his kingdom OUTSIDE the castle without the companionship of dragons. There were a bit too few action scenes and in some episodes there were too many unnecessary dialogue to be replaced with action scenes. Aside from the pretty dragons, I only felt the power of this kingdom in the first episode. Tournament, dynamic action, great editing, perfect introduction to the story, which only spoiled me by referring to the shitty finale in the form of the apocalypse that people handled way too easily. The series was a success, it also restored the positive PR of this production (despite several allegations), so the rulers of HBO-Discovery should add more gold to the budget from the treasury. As for the music, it was ... Okay? It's hard for me to say anything about it, except that it was weaker than the one in "Game of Thrones". However, it seems to me that this is not the fault of the composer who wrote the soundtrack. For example, "Protector of the Realm" is a very good song, but I do not associate it strictly with this series (the point is that while listening to it, I do not have clear associations with this series, but some random fantasy, as he said recently Karol in a private conversation, in the context of "Hunter x Hunter"). And no, wait, it's the composer's fault ... I wanted to say something else (although I'll leave it in total, because IMO is a good observation) - the scene was well directed, written and filmed, so I remembered it. and there were, unfortunately, too few of them.
All in all, even though I was very afraid of this show, it turned out really well in the end. If next season they avoid these mistakes (please, kick those writers who are responsible for the idiotic ideas) that disturbed us, then we should have a really good time juggler in 2024, because then there will be a sequel. On the other hand, it was not tragic either - my friend noticed that the illogicalities in "Rings of Power" are much more painful, and with those from HotD you only sigh sometimes. Anyway, the whole thing went unexpectedly well and I hope that once the creators have placed all the pieces on the chessboard, the continuation will be more dynamic, because (unfortunately) in a few episodes you could feel slow pacing. I give the 1st season +7/10.
Thanks to Rafał for help with two fragments.
Uwaga! W tej recenzji będzie kilka spoilerów, więc jeżeli zależy Ci drogi czytelniku na bezspoilerowej opinii, to ogranicz się do wstępu, gdzie skrótowo napiszę jak ją oceniam. Dalej będą już spoilery.
Od premiery ostatniego odcinka "Game of Thrones" minęło trochę czasu (19 maja 2019). Opinie w miażdżącej większości nie pozostawiają złudzeń, finałowy sezon był fatalny. Niedawno temu odświeżałem sobie wraz z dziewczyną ten serial i nadal nie zmieniłem swojego zdania. O ile przedostatni sezon miał kilka wad tego ostatniego, to było ich tyle, że dało się przeżyć (no i jakość epizodów znacząco wzrosła, po raz pierwszy poczułem, że serial może dorównać kinowemu formatowi). Ok, nie wszyscy podzielają moje zdanie, ale różnica między nimi jest zauważalna. Możecie sobie mówić co chcecie, ale tam nie było aż tylu ass-pulli, głupich dialogów i jeszcze głupszych pomysłów (co nie oznacza, że nie było ich wcale). Byłem mocno sceptyczny wobec tego serialu... I nadal jestem. Czemu? Z dwóch powodów - po pierwsze, jego poziom jest nierówny. To że są lepsze i gorsze odcinki, to normalne - to jest niestety powszechna cecha tego formatu i tylko nieliczne produkcje trzymają bardzo wysoki poziom od A do Z ("Boardwalk Empire" 1 i 2 sezon, "House of Cards" S 1-4, "Dark" i "Banshee" w mniejszym stopniu i z innych powodów). Żeby to osiągnąć, to trzeba mieć dobry plan, zrealizować go bezbłędnie, mieć dobry budżet i utalentowanych twórców, którzy będą mieli odpowiednio dużo czasu. Chodzi mi o to, że niektóre pomysły były tak głupie, że obrzydziły mi smak całego odcinka. I były to głupoty, których (w zdecydowanej większości) nie było w GoT. Pomijając dwa ostatnie sezony. Fakt, niektóre wątki były świetne - odcinek otwierający HotD był lepszy niż S1E1 GoT. Albo odcinek 8, bardzo się wzruszyłem przy jednej scenie, niemal się popłakałem. Pozostałe odcinki nie były tragiczne, ale czasem nudziły lub wkurzały z powodu innych czynników. Jest też drugi powód - z tego co pamiętam, to serial streszcza książkę, której akcja dzieje się na przestrzeni 20 lat w 10 odcinków. Bardzo to widać, twórcy tak pędzą z pewnymi wydarzeniami, że nie raz musiałem coś tłumaczyć dziewczynie, a dwa razy ona mi musiała wytłumaczyć pewne wydarzenia, które właśnie obejrzeliśmy (głównie ja jej - lepiej znam lore, historię, mam też lepszą pamięć i bardziej zwracam uwagę na szczegóły).
Nadal nie wiem, jak ocenić ten serial w porównaniu do GoT i chyba nie będę tego robił. Lubię uniwersum Martina, ale nie na tyle, by chciało mi się szczegółowo analizować i porównywać oba dzieła. Zarówno główna seria, jak i spin-off, mają swoje wady i zalety + nie różnią się aż tak bardzo w kwestii jakości realizacji. Jasne, scenografia i przedmioty nie są takie imponujące, jak w oryginalnej serii (bardziej czuć, że to plastik niż metal - aczkolwiek wbrew temu, co mówią niektórzy, plastikowa, względnie sztuczna scenografia, była nawet w tych świetnych serialach sprzed lat, np. "Boardwalk Empire" - jest to po prostu tańsze. Dopóki trzyma to poziom HotD, a nie Netflixowego "Wiedźmina", to mogę na to przymknąć oko... Pomijając te białe peruki. O ile jeszcze Viserys wygląda w nich całkiem dobrze, o tyle ci z dredami... Wygląda to po prostu komicznie.), ale to nie przeszkadza. Niestety, nie mogę powiedzieć, by był to świetny serial. Jako całokształt wypada pewnie nieco gorzej niż 1 sezon GoT, ale jest znacznie lepszy od tego, co zobaczyliśmy w finale GoT. Nie jest to poziom RoP, ale... każdy serial wygląda przy nim gorzej. HotD prezentuje poziom dostatecznie dobry i widać to w scenach akcji. Jeśli chodzi o aktorów, to nie mogę pochwalić każdego z nich, niektórzy zostali skrzywdzeni przez scenarzystów, ale nie miałem wobec nich większych zarzutów (poza błędami scenarzystów w kwestii Viserysa i postaci 2 i 3-planowych). Mogę generalnie powiedzieć, że to dobry serial, takie 7/10. Zapraszam na część ze spoilerami!
Akcja HotD ma miejsce 200 lat przed wydarzeniami w głównej serii. Świat mimo, że ma kilka znajomych elementów, rodów i miejsc, to dostatecznie mocno różni się od tego, co już znamy. Na tronie zasiada Król Viserys z rodu Targaryenów. Królestwo jest w swojej szczytowej formie (drobne wtrącenie - może mi coś umknęło, ale nie wygląda na to, by państwo było w znacznie lepszym stanie niż na początku "Game of Thrones", mimo że co innego wynika z oficjalnego opisu serialu), m.in. dzięki temu, że Targaryenowie posiadają smoki. Jeżeli graliście w HoMM lub widzieliście główną serię, to wiecie jaką siłę mają te cudowne i wszechpotężne istoty. Nie wiem, czy tylko ja tak mam, ale jak widzę Smoki w akcji (a w tym serialu - nawet jak po prostu leżą i manifestują swoją potęgę wyłącznie głosem, wzrokiem, ruchem, niewypowiedzianymi słowami, które pokazują samą swoją postawą), to jestem przerażony ich siłą i czuję przed nimi respekt, tak jakbym sam był jednym z wieśniaków lub zwykłych rycerzy. Mimo, że królestwem władają bliskie sobie rody, to trzeba być naiwnym, by myśleć, że nie będą walczyli między sobą o władzę. Cóż, mamy mniej więcej to samo gówno, co w znanej nam rzeczywistości - perspektywa bycia na szczycie łańcucha pokarmowego, jest kusząca dla każdego, kto jest pretendentem i ma narzędzia (lub środki) umożliwiające im przejęcie władzy. Kastrowanie braci, wysyłanie ich do dalekiego klasztoru, wyrywanie jabłka adama, okaleczanie ich, by nikt nie pomyślał że są następcami tronu (a nawet gdyby im się jakoś udało, to patrz punkt 1 - prewencyjnie pozbawiano ich możliwości przedłużenia relacji, a skoro nie może spłodzić następcy, to trzeba szukać kogoś innego). Dopóki Król Viserys żyje, to wszyscy mogą zapomnieć o tych przyjemnościach. Ten widzi, jak jego rodzina stopniowo zaczyna rozstawiać pionki na szachownicy i coraz bardziej skaczą sobie do gardeł, tym mocniej, im słabszy staje się król. Robi wszystko, co w swojej mocy, by zostawić państwo w jak najlepszej kondycji + by ważne osoby miały jak najmniej spornych sytuacji między sobą. Ten serial świetnie pokazuje władzę absolutną króla. Nie będę tutaj podawał konkretnego przykładu, bo brakuje mi wiedzy i nie chciałbym się zbłaźnić nadmierną generalizacją. Chodzi mi generalnie o to, że król w niektórych krajach (i okresach) miał władzę absolutną i ostatnie słowo zawsze należało do niego (coś jak Cesarz w Chinach lub Japonii). Nawet mimo tego, że Viserys jest bardzo słaby (dosłownie czuć, jak śmierć idzie za nich i ciężko oddycha nad jego uchem) i 5-letni wnuk mógłby go zabić, to jego wola jest święta. Zrobisz coś, co mu się nie spodoba, to stracisz głowę... Albo połowę, jak jeden z bohaterów, który powiedział o dwa zdania za dużo, nawet mimo faktu, że były czystą prawdą. Jak już mówiłem, przez idiotyczny pomysły (zaczynając od grzechu głównego - za bardzo streścili zbyt duży materiał) twórców, fabuła i postacie dostatecznie mocno ucierpiały. Wg mnie najmocniej o tym świadczy Viserys. Twórcy czasem robili go zbyt miękkim, mimo że pokazał, że gdy trzeba, to potrafi pokazać siłę charakteru i wykorzystać autorytet wynikający z królewskiej pozycji. Ja wiem, co twórcy chcieli pokazać (a przynajmniej tak mi się wydaje), że król mimo swoich możliwości, nie zawsze może robić wszystko, co chce. Sam często ulegam temu złudnemu wrażeniu i zapominam, że zazwyczaj wiele rzeczy blokuje jego ruchy (no chyba, że jesteś jego bratem... Wtedy ograniczenia znikają, tylko wtedy stawia się na szali całe swoje królestwo) - sytuacja geopolityczna, aktualne możliwości (lub ich brak), sojusznicy, siła jego armii, słabość frakcji na dworze królewskim. To powiedziawszy, król jest królem, nawet jeżeli ma ograniczenia, to często posiada on możliwości, których nie mają inni. Choćby królewski majestat i większy wpływ na ułożenie pionków lub przynajmniej odwrócenie sytuacji w możliwie jak najlepszy sposób dla siebie. Jeżeli może z nich skorzystać mądrze, to posiada gigantyczną moc sprawczą. Wracając, czasami wyglądał trochę komicznie - np. w tej scenie z polowaniem. Znowu, wiem co twórcy chcieli przekazać, ale moim zdaniem lepiej byłoby, gdyby to wydarzenie miało miejsce nieco później. Ewentualnie mogli to zrobić w nieco lepszy sposób, by nie był aż tak słaby. Moje narzekania kończą się w tym miejscu, bo gdy patrzę na Viserysa z perspektywy całego serialu, a nie pojedynczych scen, to jest to druga najlepsza postać w tym spin-offie. Jak to powiedział Sapkowski w jednym z tomów "Wiedźmina" (jeśli się nie mylę, to była końcówka przygody Geralta), autor krótko powiedział o niektórych nosicielach genów Lary Dorren, że ich jedynym zadaniem było nie umrzeć przed przekazaniem drzemiących w nich mocy. Podobnie jest z Viserysem, który musiał utrzymać królestwo w stanie względnego spokoju oraz bronić swoich dzieci za wszelką cenę. Tylko tyle i aż tyle! Robił to mimo wszystkich trudności, akceptując zachowania i zachcianki swojej ukochanej córeczki oraz idące za nimi konsekwencje. Gdy zobaczyłem scenę, jak idzie w kierunku tronu, będąc dosłownie jedną nogą w grobie, wlewając w siebie litry makowego mleka na uśmierzenie bólu (czyli opium - bardzo mocnego narkotyku, jeżeli wypijemy zbyt mocną herbatę z maku, to możemy się nie obudzić - około 80 lat temu, dwie siostry babci mojej cioci zmarły, gdy ta przygotowała im herbatę, widząc jak to robi ich mama, gdy dzieci nie dają im spać. Zapomniała tylko o sprawdzeniu proporcji.), to nie byłem w stanie powstrzymać wzruszenia. Człowiek ledwo co mówi, nie wspominając o poruszaniu się, ale miał na tyle silny charakter i twardą duszę, że był w stanie narzucić wolę swojemu rozpadającemu się ciału. Wszedł na salę tronową z iście królewskim majestatem, jakby był Rudolfem Wielkim z "Legend of the Galactic Heroes" (niemal jego kompletne przeciwieństwo. Bardzo skuteczny i znaczący polityk, mimo że był pierdolonym skurwysynem, jak Hitler lub Stalin). Gdy jego brat podał mu pomocną dłoń, by mógł usiąść na Żelaznym Tronie, to nie byłem już w stanie powstrzymać łzy spływającym po moim policzku.
No właśnie, Daemon Targaryen... Znałem już wcześniej Matta Smitha. Nie byłem jego wielkim fanem, nie oglądałem filmów specjalnie dla niego, ale chyba zacznę to robić. Jest on bardzo utalentowany i potrafi przepięknie grać twarzą, głosem, jak i całym swoim ciałem. Nikt w "Grze o Tron" nie rzuca tak pięknie i poetycko wulgaryzmami. No, może poza Ogarem, ale to inny rodzaj piękna, bardziej prostacki i mniej dostojny. Powiedziałbym też że słabiej obraża innych, ale to nie prawda. Od dawna nie słyszałem tak pięknych kurw, chujów, rozkazów by ktoś wypierdalał gdziekolwiek, byle z dala od niego. Chyba nigdy nie widziałem tak doskonałego i sugestywnego pokazywania niewypowiedzianych wyzwisk - gdy zaczynał tracić lub stracił kontrolę nad sobą, to jego twarz wręcz z poetycką pogardą mówiła komuś, że może sobie mówić co chce, ale on ma na to wyjebane i zrobi co chce. Mimo, że rzadko pokazuje swoje pozytywną stronę, to widzimy też, że potrafi się sprawdzić jako ojciec, obrońca rodziny oraz mimo swego okrucieństwa, posiada tzw. honor łotra (w skrócie chodzi o to, że jest zły, ale potrafi dotrzymać danego słowa... No chyba, że stoi to wbrew jego chciejstwu, jak zabójstwo żony. No ale hipokryzja to też ludzka cecha.). Chyba najlepszy aktor w całym serialu. Aczkolwiek najlepsza scena nadal należy do Viserysa. Gdyby rozdawali Oscary serialom, to Paddy Considine na pewno byłby jednym z głównych pretendentów.
Reszta aktorów niestety jest już gorsza. No, może poza Olivią Cooke i Milly Alcock. Pierwsza pani zasłużyła w sumie na 3 miejsce najlepszej aktorki. Również bardzo dobrze gra twarzą, choć z uwagi na to, że jest cichą i grzeczną kobietą, której nie zależy na konflikcie (początkowo było inaczej), to nie miała tylu okazji do pokazania swoich umiejętności. Co prawda świetnie zagrała w odcinku, gdy doszło do kłótni spowodowanej utratą oka jej syna, ale zabrakło mi jeszcze jednej wyraźnej sceny, w której mogła pokazać na co ją stać. Niemniej, jestem ciekaw jej reakcji na błąd syna, przez który stracili plot-shield w nadchodzącej wojnie. Jeśli chodzi o młodą królową, to znacznie bardziej podobała mi się jej młodsza wersja. Emma Zia D’Arcy nie jest tak utalentowana, jak Milly. A przynajmniej tak mi się wydaje przez to, że za często gra jak kłoda drewna. Nie zrozumcie mnie źle, nie jest to kompletna tragedia, gra na przyzwoitym poziomie, ale jej młodsza wersja pokazywała znacznie więcej emocji swoją młodą twarzą i głosem. W momencie gdy dostaliśmy duży time-skip, to byłem w dużym szoku, że tak charyzmatyczna księżniczka, straciła cały swój urok. Może w drugim sezonie będzie lepiej, bo mimo nieudanego początku, to potem było nieco lepiej. Jeżeli chodzi o resztę aktorów, to w zasadzie większość z nich (mam tu na myśli postacie istotne dla historii) wypadła lepiej od dorosłej następczyni tronu lub ich występ był na porównywalnym poziomie. Niestety nie mogę o nich napisać, bo zajęłoby mi to zbyt wiele miejsca. Niemniej, pod tym względem, serial jest godnym następcą poprzedniej serii - gdyby tylko scenarzyści nie dodali kilku idiotycznych pomysłów, to może nawet bym powiedział, że aktorzy z HotD spisali się lepiej niż ludzie wcielający się w bohaterów "Game of Thrones".
Kilkukrotnie wspomniałem o głupich pomysłach scenarzystów. Nie napiszę o każdej z nich, bo o niektórych zdążyłem na szczęście zapomnieć. Nie będę też ich zbyt długo komentował, bo nie ma to sensu. Są zwyczajnie idiotyczne. Zacznę od Crabfeedera, który miał doskonały wstęp, potem tylko o nim mówiono, pokazali nam jedną bitwę (w której zarówno Daemon, jak i on pokazali, że potrafią być mega błaznami... Przepraszam, miałem na myśli scenarzystów), a potem zginął w idiotyczny sposób i to off-screen. Typowo szkolny błąd. Ten odcinek miał ich zresztą co najmniej kilka. Tak samo jak odcinek, w którym rycerz zhańbił swój honor (ten który podczas pierwszej "randki" pełnił rolę zastępczego wibratora) i postanowił popełnić rytualne bukkake. A przepraszam, seppuku. I uwierzcie mi, to wygląda ZNACZNIE gorzej, gdy to oglądacie! Swoją drogą, tylko ja byłem zdziwiony, że kolejny kochanek Królewny był jeszcze większym dryblasem? Aż sobie przypomniałem fragment z książki "Game of Thrones", jak rudowłosa dziewczyna Jona, opowiadała o tym, jak posuwał ją jakiś barbarzyńca mający trochę krwi olbrzyma, który niewiele umie mówić. Zdziwiło mnie również kilka intryg rodu Hightowerów i ludzi będących w frakcji królowej, które były nędzną namiastką Littlefingera i jemu podobnych. Zwłaszcza, jak jego odpowiednik masturbował się patrząc na stópki królowej... Mega cringe. Ale żeby nie było, rozumiem, że to miało szokować. Mam nadzieję, że tym razem bardziej dopracują scenariusz i takich idiotyzmów będzie mniej. Przy niektórych dosłownie śmiałem się z scenarzystów, jakbym był pijany i oglądał komedię a'la "Deadpool", a zgaduję że nie to było zamiarem twórców.
Nim przejdę do aspektów technicznych, to zajmę się czymś jeszcze. Brutalność od pierwszego odcinka "Game of Thrones" była znakiem rozpoznawczym serialu i tutaj jest równie dobrze. Ten sezon zaczęliśmy bardzo mocno - nieudanym porodem i próbą uratowania dziecka z najbardziej obrzydliwym cesarskim cięciem, jakie widziałem (z tego, co zrozumiałem, cięli ją od łechtaczki w górę... Bardzo mnie zabolało, gdy wyobraziłem sobie, że jestem na jej miejscu) oraz godziną policyjną w wersji Daemona - złodziejom ucinamy ręce, a gwałcicielom penisa razem z klejnotami. Niestety, dawniej tak było. Jak to mówił mój przyjaciel - wszyscy byli źle traktowani, a zwłaszcza kobiety, które często sprowadzono do roli inkubatora... Nie wiem, czy powszechną normą było myślenie, że dziecko jest ważniejsze od kobiety, ale na pewno było powszechniejsze niż dzisiaj. Duże wrażenie zrobiły na mnie również design Crabfeedera, jak i jego sposób na torturowanie ludzi. Przypominało mi to porzucanie bardzo osłabionych ludzi, którzy nie byli w stanie się już bronić do lochów, by zeżarły ich szczury. Tutaj mamy morską wersję, ale scenariusz jest taki sam - dopóki ludzie mogą walczyć i odtrącać skorupiaki, dopóty nie atakują. Ale sprawdzają. Codziennie. Kilkadziesiąt razy dziennie.Jak tylko ofiara nie ma już nawet siły na zbyt mocne poruszanie kończynami, to szczury i kraby rzucają się na ofiarę, by brutalnie ją zamordować. Drobnymi, ale głębokimi i ostrymi atakami. Moje dwie ulubione sceny są jednak inne - pierwsza to wątek z finału, jak syn królowej zmasakrował syna księżniczki. Jednooki chciał się pobawić i postraszyć młodszego kuzyna, ale jego smok o tym nie wiedział + mniejszy smok go rozdrażnił. "Pierdnął" na niego niewielką wiązką ognia (bo trudno inaczej to opisać), a ten rzucił się na niego z nienacka i dosłownie rozerwał na strzępy. Dawno temu, jak byłem młodym nastolatkiem, to widziałem jak pies kolegi podobnie potraktował kota, który (również ze strachu) drapnął go po twarzy. Nie zrobił mu krzywdy, nawet krew nie leciała, ale jak pies się do niego dorwał, to podobnie jak duży smok, jednym ruchem paszczy podzielił go na dwie połówki. Druga scena, to moment jak syn królowej stracił oko. Tu mi się odrazu przypomniały czasy szkolne, jak nie raz najmniejszy chłopak z klasy, wyrastał podczas wakacji na największego dryblasa, który później zapuszczał wąsy i udawał dorosłego, by kupić alkohol dla reszty. Nagle najmniejszy i najsłabszy chłopak, stawał się największym chadem w klasie.
Jeśli chodzi o techniczne aspekty, to serial jest ładny, ale po obejrzeniu dwóch odcinków RoP, to pozytywne wrażenia nieco opadają... Niemniej, jest to zasługa olbrzymiego budżetu, który HotD przydałby się tylko w jednym celu - zabrakło mi epickich scen, w których mogłem poczuć siłę króla i jego państwa POZA zamkiem bez towarzystwa smoków. Było trochę za mało scen akcji i w niektórych odcinkach było zbyt wiele niepotrzebnych dialogów, które można było zastąpić scenami akcji. Pomijając ładne smoki, to czułem potęgę tego królestwa jedynie przy pierwszym odcinku. Turniej, dynamiczna akcja, świetny montaż, idealne wprowadzenie do historii, które popsuło mi jedynie nawiązanie do gównianego finału w postaci apokalipsy, z którą ludzie poradzili sobie zdecydowanie zbyt łatwo. Serial odniósł sukces, przywrócił również pozytywny PR tej produkcji (mimo kilku zarzutów), więc władcy HBO-Discovery powinni dorzucić więcej złota do budżetu ze skarbca. Jeśli chodzi o muzykę, to była... Ok? Trudno mi cokolwiek o niej powiedzieć, poza tym, że była słabsza od tej z "Gry o Tron". Wydaje mi się jednak, że to nie wina kompozytora, który jest autorem ścieżki dźwiękowej. Np. "Protector of the Realm" jest bardzo dobrym utworem, który jednak nie kojarzy mi się stricte z tym serialem (chodzi o to, że słuchając go, nie mam jednoznacznych skojarzeń z tym serialem, tylko jakimś randomowym fantasy, jak to powiedział niedawno temu Karol w prywatnej rozmowie, w kontekście "Hunter x Hunter"). A nie, czekaj, to wina kompozytora... Chciałem powiedzieć co innego (choć to też w sumie zostawię, bo IMO dobre spostrzeżenie) - w/w scena została świetnie wyreżyserowana, napisana i nakręcona, więc ją zapamiętałem. a takich było niestety zbyt mało.
Reasumując, mimo że bardzo obawiałem się tego serialu, to w ostatecznym rozrachunku, wyszło naprawdę dobrze. Jeżeli w kolejnym sezonie unikną tych błędów (błagam, wywalcie tych scenarzystów, którzy są odpowiedzialni za idiotyczne pomysły), które nam przeszkadzały, to powinniśmy mieć naprawdę dobry zapychacz czasu w 2024, bo wtedy ma się pojawić kontynuacja. Z drugiej strony, nie było też tragicznie - mój przyjaciel zauważył, że nielogiczności w "Rings of Power" są znacznie bardziej bolesne, a przy tych z HotD człowiek jedynie czasem westchnie. Tak czy siak, całość udała się nadspodziewanie dobrze i mam nadzieję, że jak już twórcy rozstawili wszystkie pionki na szachownicy, to kontynuacja będzie dynamiczniejsza, bo (niestety) w paru odcinkach dało się odczuć wolny pacing. 1 sezon dostaje ode mnie ocenę +7/10.
Dziękuję Rafałowi za pomoc przy dwóch fragmentach.