I've been waiting for this movie since the announcement of who will be the new Batman. In fact, I lied, because I have liked this hero and his universe for over a dozen years, so I would watch him anyway. The point is, it grew after the lead role was announced. I'm not an outstanding fan of Robert Pattinson, but I've seen 2 movies with him a few years ago (and I'm not talking about this series of fairy tales for teenage girls) and I knew I was in for a good show. The guy is a good and versatile actor with a bright future ahead of him. So far, I do not consider him an outstanding representative of this profession, but I find it amusing to complain about him. Many years have passed since his meme role, and he has managed to show his talent in many independent productions. My interest grew when we found out that we would finally see Batman as a detective + that it would not be a genesis. The stone fell from my heart, because I was fed up with repetitive scenes that even people who do not like comics, games or animations from the DC universe know. Maybe that's not the information the "randoms" would tell me if I asked them on the street, but if I were to torture them or offered money for the correct answer, I think most people on Earth would answer me. What we saw in the latest adaptation was 100% sufficient - the obligatory, very shortened scene (and broken into many small fragments - Batman's eloquent looks at the child, conversations with Alfred or other characters, one-liners and other small references), which refreshed some memories and did not tire those who know lore - film or comic. As for the earlier point, Batman the Detective was never introduced to us in the movie adaptations. Perhaps he had some elements of this profession, now I don't want to resemble the earlier versions, but it was definitely not what we could see in comics or games. And finally, after long waiting, which was lengthened by the pandemic, I was finally able to watch it with my girlfriend on a date.
And how was it? As I wrote in the impressions after the movie, which I posted on the blog the day after the screening - it was generally a good show, but two flaws spoiled the screening too much for me to say it without stuttering. The point is that it is too long, you can shorten it by at least 30 minutes (or even more, developing threads that I think got too little airtime). I would do it without a smile on my face, because most of them are good and necessary things (for various reasons, I don't want to talk too much for you, but I will not hide each of them either), but in my opinion, they were harmful to pacing. Don't get me wrong, it's a really good, even very good movie! Both in terms of the directing, the script (yes, this one has its problems, but as a whole I do not have much objections to it), photos, special effects, action scenes, character creation, their well-realized, psychological biographies, I do not see anything in extremely spoiled by it. The first part of the movie had its downsides, but was generally good. The second, i.e. the middle, was great - the director was well (or maybe even very good, I'm not sure at the moment, I will verify it in the second screening on HBO Max) he balanced between the plot and the action. The third, however, hurt him. If some things were moved from the second act to the final act, "The Batman" would only benefit from it. The measure would be more intense, more stimulating, and the end would not be boring. True, the Riddler plot impressed me and the scenes on paper looked good, but what looks good at the planning stage is not always good when it comes to fruition. I think it would be good to shorten this movie by 40-45 minutes, add 15 minutes for Bruce Wayne, his relationship with Alfred, Batman and Bruce's relationship with Catwoman. Then the session would last 2 hours and 10 or 15 minutes and it would be IMO much better. There were also other flaws, but if not for the earlier ones, they probably wouldn't bother me too much, I will discuss them in a specific context when I review other aspects.
As for the plot, this is not a genesis, but the beginnings of Batman. You can see that he has already made a name for himself. The villains, as well as his iconic enemies, already know who he is, but he hasn't caused them huge problems yet. This is a big plus, thanks to which we do not have one of the worst things in this film genre (sacrificing too much, and sometimes most of it to show the genesis), and at the same time we can observe the beginning of its path. When he makes more mistakes, e.g. when he has no other way out and has to jump from a police building, while having a lot of room for development, etc. As I said, we see him as an intelligent detective who can quickly solve problems and puzzles, quickly connects facts, knows how to think in a creative and flexible way. Write down paint, a character we know from TAS and comic cards. Sometimes it runs in a different camouflage, which I really liked - how he walked into the crowd and watched the city as no-name. There was definitely not enough Bruce and the relationship between him and Alfred. Both aspects were well shown, I heard about a lot of things that this movie showed, from YT podcasts about comic books, or comparisons of adaptations from different media to the original comic book. I have no objections to them, the problem is that there were too few of them. My girlfriend even complained about it, who is not a nerd like me (+ thinks listening to such vlogs and podcasts is a waste of free time), but pointed out some elements from TAS or other media that this movie might have shown. Despite the complaints, we liked them (its less than I did), appreciated them, but we were not satisfied with their quantity. It looked to me as if the director had to cut them out of the final version of the film or thought that was enough. For me, this is a mistake, because although the scenes are meaningful and you can learn a lot from them, if not for my knowledge beyond this film, I might not understand how deep and important (in this case 2, especially for Bruce and Batman) is this account. On the other hand, as my colleague Anna rightly pointed out, this is only the second year of Bruce aka Batman's activity, so he has not yet had many opportunities to invest money (and thus become a filthy rich man who can do anything) . Probably for this reason he does not deal with philanthropy, which may change in this part for obvious reasons, but I will not spoil it. On the occasion of our conversation about the film, she also reminded me that Bruce is the mask for Batman, and not the other way around - maybe that's why it was so little. I just hope that he will gain more muscle mass with the next parts, because for me he was a bit thin and his muscles were not as impressive as Bat-Affleck or his TAS version.
Now that I have started this topic, I will develop it - that is, characters and accounts. I'll start with Batman and Bruce, who I treat separately for obvious reasons, even though they're one person. Batman turned out great - a good detective, cold-blooded, ruthless bastard who, although he still has problems (when the situation surprises him and he feels that he is scared of himself or he got a little too hard fuck and it hurts), he will not hesitate to ask someone pain. He doesn't crush his opponents to a bloody pulp like Ben Affleck, but from what I've seen some people definitely had broken bones or a concussion after taking a few hard hits to the head. He is clever, creative, has a dark side, just as some fans like him. Bruce, on the other hand, is a charming, handsome guy who makes women's legs feel soft. He has social (and other) problems that he cannot deal with. Like Bruce in the comics, he's lazy about these things (as in some or most of the comics), but because of his money, charisma and beauty, he's pretty good at it. As for the cat woman, I liked this creation much more than Michelle Pfeiffer's version. Apart from Burton's idiotic and absurd ideas, she has a much better outfit, her way of fighting looks more effective. I will not compare the character, because whoever saw that movie knows that it was one big cringe. This version, unlike that version, has its own, full-fledged, well-written thread and you can easily develop it further or do something with it in subsequent parts. Overall it was ok, although I don't know this character, so it's hard for me to say anything more about her. Her relationship with Batman was good - you feel that there is chemistry between them, like in comics. What I liked the most was the scene where they infiltrated the Penguin Club together - Batman as the host and information gatherer and she as the spy. They complemented each other very well, he was great at connecting dots and solving the puzzle, and she used her wits and charm to get as much information out of the club's guests as possible.
If I were to point out my favorite thing about this movie, it would be the whole plot of the Gotham Mafia. As I wrote in the review of Burton's 1 film, in the past I was primarily interested in watching the confrontation with his non-human opponents, and today I prefer his original enemies - ordinary gangsters. Somehow it is so, that as a man grows up, he prefers to watch more down-to-earth scenarios than threats straight from outer space or in the form of mutants. Some of them were a bit exaggerated (like everything in this movie), such as Falcone or Penguin, but I didn't mind at all. Everything related to them made a huge impression on me - the battle scenes, the infiltration of their territory, Catwoman and Selina Kyle's relationship with them and the same for Batman and his alter-ego. Especially the one between Batman and Oswald Cobblepot - I laughed at every scene when Colin Farell responded maliciously to Batman or commented on the chase we saw in the trailers (btw. Excellent scene, one of the highlights of this movie). His reaction to seeing the mayor's photos smashed me - "He's the mayor? It's a pity to shit. Sorry, I'm just the boss here, I don't know what my clients are doing xD". Or mocking his opponent, calling him his "Hey Vengeance!" One-liner, or mocking Batman for not understanding Spanish. I don't know if I will change my mind in a year or later, but as of today, this is my favorite Villain in the entire Batman universe. Sorry, but no incarnation of the Joker made such a big impression on me (and anyway, each of the movie Jokers played very well, even Jared Leto, who got the show fucked up, to say the least). I will never forget them, I will always appreciate their acting skills, but after Penguin I had absolutely no expectations and I was literally swept off the board. If Farrell doesn't get an Oscar nomination, I'll be disappointed. Before I go to Riddler, who deserves a separate paragraph, a few words about young Gordon. I liked his relationship with Batman, and I often felt a similar vibe to watching the most popular animated adaptation. Anyway, throughout the movie, I felt them a lot. From the very first scene, I felt that they both respect each other and know they needed each other to get rid of Gotham's bandits. They also know that it is a purely business relationship - neither of them is offended by the other person's reaction or behavior (Gordon cannot fully trust him yet, and Batman, like Batman, appears as suddenly as he disappears). The police thread was pretty good too, but they could cut it a bit short, because in the second half of the movie it was a bit tedious.
The Riddler has never been my favorite night protagonist opponent. In the past, it was due to the fact that I knew him only from his comedy version, so I could not take him seriously in any way. Ironically, this time it is completely different - his sense of humor is cruel, full of frustration and anger towards people. As I said, it does not surprise me in the context of the entire creation. His anger is understandable, as is the way he deals with problems. It is consistent with his psychological portrait, it contrasts nicely with the protagonist - incomparably better than in repetitive, mass-produced (like McDonald's burgers) Marvel films. By the way, another very good element of Matt Reeves' vision. It may bother some people, but as far as I am concerned, I really liked the balance between the psychological deconstruction of the characters and the presentation of their emotions and actions. It made them so human, natural and fleshy. Watching "The Batman", I did not see the creations known from comics, but full-fledged characters that I could meet in normal life, if our world was also a bit exaggerated, like the director's vision. Ordinary people who are not perfect and have their problems and human qualities that we can relate to without any problems. By the way, I was surprised how Matt showed the brutality of this antagonist - enough to shock the viewer while showing so little that teens would not see too strong scenes.
As already mentioned, the latest comic adaptation of the Knight of the Night is very effective when it comes to fighting scenes. They made a great impression on me and, just like before the screening, some could doubt whether Robert Pattinson, known from romantic fairy tales for teenagers, would be able to cope with this role, I do not believe that anyone would complain about it after the screening. From what Ania told me, the director wrote this role especially for this actor (same in the case of Catwoman) - I haven't heard about it, but I take her word for it, it just shows. The director perfectly used his strengths and skills. Anyway, it can be seen in every aspect - during fights, showing the power of the iconic protagonist's vehicle, the aforementioned chase after the Penguin, portraying Gotham, or presenting the gadgets of the title character. His cameras embedded in the lenses were a great idea. I really enjoyed watching the videos to find details he might have missed. Especially when Catwoman infiltrated Penguin's place. I completely didn't like the idea for the Batmobile and it is still not my favorite Bruce vehicle, but it made a strong impression on me from the very first scene. You can feel its power and endurance. As for the fights, the picture was a bit too dark (I don't know if it was the cinema's fault, or it was the director's intention - we will see after the premiere on HBOMax) and some sequences were not very visible, but you can see that the director did his homework. He showed Batman very well, whose trump card is dark - his opponents were scared as he passed through them like a tank, smashing their murders. As for Gotham - as I wrote in the previous text, I am not convinced of it. I changed my mind after talking to my friend whom I mentioned several times here. It is true that I still see a large American city too often, not Gotham, but Matt Reeves portrayed it incomparably better than Christopher Nolan in his trilogy. I emphasize that I may be wrong, so do not remind me of my hypocrisy, as I will change my mind in the next text. Anyway, much more often I saw images that remind me of some frames from comics or a cult cartoon - you can feel this vibe of the dark and dirt of the city. Some photos were downright perfect and in this case I can turn a blind eye to minor imperfections. After all, it is difficult to 100% faithfully recreate a fictional city in such a convention, and the director and the team responsible for the cinematography did it at least well, if not very well.
Summing up, is this my dream movie? Not really, but I can't say for sure that it's a poor production. It has a lot of advantages, and you can see that the director has done his homework and adapted the source material to the film's language well. I don't know if everyone will like this vision, but I would love to see at least two more parts. This brand is in good hands and if the sequel is more dynamic + has less content (but just as good), we might get the best Batman movie adaptations. So far it is good - it did not knock me to my knees, but I am far from being criticized. It's a good show worth seeing in the cinema and I will definitely come back to it at least one more time. I recommend it, but if you expect a lot of effective action, simpler dialogues and less emphasis on presenting the characters and the script, you may complain. Nevertheless, in my opinion, it's worth it, because it's a really good show that balances almost perfectly between an action movie and a psychological thriller. There will be no rating because I'm not sure how to rate "The Batman".
Czekałem na ten film od momentu, gdy ogłoszono kto będzie nowym Batmanem. W zasadzie skłamałem, bo lubię tego bohatera i jego uniwersum od kilkunastu lat, więc obejrzałbym go tak czy siak. Chodzi o to, że ono wzrosło po ogłoszeniu odtwórcy głównej roli. Nie jestem wybitnym fanem Roberta Pattinsona, ale widziałem już kilka lat temu 2 filmy z jego udziałem (i nie mówię tu o tej serii bajek dla nastoletnich dziewczynek) i wiedziałem, że czeka mnie dobre show. Facet jest dobrym i wszechstronnym aktorem, który ma przed sobą świetlaną przyszłość. Póki co nie uważam go za wybitnego przedstawiciela tego zawodu, ale narzekanie na niego uważam za zabawne. Minęło już iele lat od jego memicznej roli, a on zdążył pokazać swój talent w wielu niezależnych produkcjach. Moje zainteresowanie urosło, gdy dowiedzieliśmy się, że w końcu zobaczymy Batmana w roli detektywa + że nie będzie to geneza. Kamień spadł mi z serca, bo miałem już dość powtarzalnych scen, które znają nawet ludzie nie lubiący komiksów, gier, czy animacji z uniwersum DC. Może nie jest to informacja, którą "randomy" by mi powiedziały, gdybym zapytał ich na ulicy, ale gdybym wziął na tortury lub zaoferował pieniądze za prawidłową odpowiedź, to myślę że większość ludzi na Ziemi by mi odpowiedziała. To co zobaczyliśmy w najnowszej adaptacji, było w 100% wystarczające - obligatoryjna, mocno skrócona scena (i rozbita na wiele drobnych fragmentów - wymownych spojrzeń Batmana na dziecko, rozmowy z Alfredem, czy innymi postaciami, one-linery i inne drobne nawiązania), która odświeżyła niektórym pamięć i nie nużyła tych, którzy znają lore - filmowe, czy komiksowe. Jeśli chodzi o wcześniejszy punkt, to Batman-detektyw nigdy nie został nam przedstawiony w filmowych adaptacjach. Być może miał jakieś elementy tej profesji, teraz mi się nie chce przypominać wcześniejszych wersji, ale zdecydowanie nie było to, co mogliśmy zobaczyć w komiksach, czy grach. No i w końcu, po długich oczekiwaniach, które zostały wydłużone przez pandemię, w końcu mogłem go obejrzeć ze swoją dziewczyną podczas randki.
I jak było? Tak jak napisałem w wrażeniach po filmie, które wrzuciłem na bloga dzień po seansie - generalnie było to dobre show, ale dwie wady zbyt mocno popsuły mi seans, bym powiedział to bez zająknięcia się. Chodzi o to, że jest zbyt długi, można go skrócić co najmniej o 30 minut (a nawet więcej, rozwijając przy okazji wątki, które wg mnie dostały zbyt mało czasu antenowego). Zrobiłbym to bez uśmiechu na twarzy, bo w większości są to dobre i potrzebne rzeczy (z różnych powodów, nie chcę Wam zbyt mocno zaspoilerować, ale nie będę też ukrywał każdego z nich), ale w moim mniemaniu, szkodziły pacingowi. Nie zrozumcie mnie źle, to naprawdę dobry, a nawet bardzo dobry film! Zarówno od strony reżyserii, scenariusza (tak, ten ma swoje problemy, ale jako całość nie mam do niego dużych zarzutów), zdjęć, efektów specjalnych, scen akcji, kreacji postaci, ich porządnie zrealizowanych, psychologicznych życiorysów, nie widzę, by cokolwiek było w nim wyjątkowo zepsute. Pierwsza część filmu miała swoje wady, ale generalnie była dobra. Druga, czyli środek, była świetna - reżyser dobrze (a może nawet bardzo dobrze, nie jestem tego na ten moment pewny, zweryfikuję to przy drugim seansie na HBO Max) balansował między fabułą, a akcją. Trzecia natomiast, zaszkodziła mu. Gdyby przenieść część rzeczy z drugiego aktu do finałowego, to "The Batman" jedynie by na tym zyskał. Środek byłby intensywniejszy, bardziej pobudzający, a finał by nie nudził. Fakt, intryga Riddlera zrobiła na mnie wrażenie, a sceny na papierze wyglądały dobrze, ale to co dobrze wygląda na etapie planowania, nie zawsze jest dobre, gdy się to zrealizuje. Uważam, że dobrze byłoby skrócić ten film o 40-45 minut, dodać 15 minut dla Bruce'a Wayne'a, jego relacji z Alfredem, relacji Batmana i Bruce'a z Catwoman. Wówczas seans trwałby 2 godziny i 10 lub 15 minut i byłoby IMO dużo lepiej. Były też inne wady, ale gdyby nie te wcześniejsze, to zapewne by mi nie przeszkadzały zbyt mocno, omówię je w konkretnym kontekście, gdy będę recenzował inne aspekty.
Jeśli chodzi o fabułę, to nie jest to geneza, tylko początki Batmana. Widać że już wyrobił sobie nazwisko. Złoczyńcy, jak również jego ikoniczni wrogowie już wiedzą, kim jest, ale jeszcze nie sprawił im olbrzymich problemów. To duży plus, dzięki temu nie mamy jednej z najgorszych rzeczy w tym gatunku filmowym (poświęcaniu zbyt dużej części, a czasem większości na pokazanie genezy), a jednocześnie możemy obserwować początek jego drogi. Gdy popełnia więcej błędówm np. gdy nie ma innego wyjścia i musi skoczyć z policyjnego budynku, mając jednocześnie spore pole do rozwoju etc.Jak już mówiłem, widzimy go jako inteligentnego detektywa, który umie szybko rozwiązywać problemy i zagadki, błyskawicznie łączy fakty, umie myśleć w kreatywny i elastyczny sposób. Wypisz wymaluj, postać którą znamy z TAS i kart komiksu. Czasami działa w innym kamuflażu, co też mi się bardzo podobało - jak wchodził w tłum i obserwował miasto jako no-name. Zdecydowanie było za mało Bruce'a oraz relacji między nim, a Alfredem. Oba aspekty zostały dobrze pokazane, słyszałem o wielu rzeczach, które pokazał ten film, z podcastów na YT o komiksach, czy porównaniach adaptacji z różnych mediów do komiksowego pierwowzoru. Nie mam do nich zastrzeżeń, problem z tym, że było ich zbyt mało. Narzekała nawet na to również moja dziewczyna, która co prawda nie jest nerdem jak ja (+ uważa słuchanie takich vlogów i podcastów za marnowanie wolnego czasu), ale wskazała pewne elementy z TAS, czy innych mediów, które mógł pokazać ten film. Mimo narzekań, podobały nam się (jej mniej niż mi), doceniłem je, ale nie byliśmy usatysfakcjonowani ich ilością. Wyglądało to dla mnie tak, jakby reżyser musiał je wyciąć z ostatecznej wersji filmu lub uznał, że tyle wystarczy. Dla mnie to błąd, bo choć sceny są wymowne i można z nich wiele wyciągnąć, to gdyby nie moja wiedza wykraczająca poza ten film, to mógłbym nie zrozumieć, jak głęboka i ważna (w tym 2 przypadku, szczególnie dla Bruce'a i Batmana), jest ta relacja. Z drugiej strony, jak słusznie zauważyła moja koleżanka Anna, to dopiero drugi rok działalności Bruce'a aka Batmana, więc jeszcze nie miał zbyt wielu możliwości do inwestowania pieniędzy (a co za tym idzie, stać się obrzydliwie bogatym człowiekiem, którego stać na wszystko). Zapewne z tego powodu nie zajmuje się też filantropią, co być może zmieni się po tej części z oczywistych względów, ale nie będę Wam tego spoilerował. Przy okazji naszej rozmowy o filmie przypomniała mi też o tym, że to Bruce jest maską dla Batmana, a nie odwrotnie - być może dlatego było tak mało. Mam jedynie nadzieję, że nabierze więcej masy mięśniowej przy kolejnych częściach, bo dla mnie był trochę za chudy, a jego muskulatura nie robiła takiego wrażenia, jak Bat-Affleck lub jego wersja z TAS.
Skoro już zacząłem ten temat, to go rozwinę - czyli postacie i relacje. Zacznę od Batmana i Bruce'a, których z oczywistych względów traktuję osobno, mimo że to jedna osoba. Batman wyszedł świetnie - dobry detektyw, zimnokrwisty, bezwzględny skurwiel, który choć nadal miewa problemy (gdy sytuacja go zaskakuje i czuć, że sam jest zesrany ze strachu lub dostał trochę zbyt mocny wpierdol i boli go to), to nie zawaha się przed zadaniem komuś bólu. Nie rozwala swoich przeciwników na krwawą miazgę, jak Ben Affleck, ale z tego co widziałem, to niektórzy na pewno mieli połamane kości lub wstrząs mózgu po dostaniu kilku mocnych uderzeń w głowę. Jest sprytny, kreatywny, ma swoją mroczną stronę, tak jak lubią jego niektórzy fani. Bruce z kolei jest czarującym, przystojnym facetem, który sprawia że kobietom miękną nogi. Ma problemy natury społecznej (oraz inne), z którymi nie umie sobie poradzić. Jak Bruce w komiksach, jest w tych sprawach leniwy (jak w niektórych lub większości z komiksów), ale przez pieniędze, charyzmę i urodę, całkiem nieźle potrafi się w tym odnaleźć. Jeśli chodzi o kobietę kot, to ta kreacja przypadła mi do gustu o wiele bardziej niż wersja Michelle Pfeiffer. Pomijając idiotyczne i absurdalne pomysły Burtona, to ma dużo lepszy strój, jej sposób walki efektowniej wygląda. Charakteru nie będę porównywał, bo kto widział tamten film, ten wie że był to jeden wielki cringe. Ta w przeciwieństwie do tamtej wersji, ma swój własny, pełnoprawny, dobrze napisany wątek i bez problemu można ją dalej rozwijać lub coś z nią zrobić w kolejnych częściach. Generalnie było ok, aczkolwiek nie znam tej postaci, więc trudno mi cokolwiek o niej więcej powiedzieć. Jej relacja z Batmanem była dobra - czuć że między nimi jest chemia, jak w komiksach. Najbardziej podobała mi się scena, jak wspólnie infiltrowali klub Pingwina - Batman jako prowadzący i zbierający informacje, a ona jako szpieg. Świetnie się uzupełniali, świetnie łączył kropki i rozwiązywał układankę, a ona korzystała ze swojego sprytu i uroku, by wyciągnąć jak najwięcej informacji z gości klubu.
Gdybym miał wskazać moją ulubioną zaletę tego filmu, to byłby to cały wątek mafii Gotham. Jak pisałem przy recenzji 1 filmu Burtona, dawniej zależało mi przede wszystkim na oglądaniu konfrontacji z jego nie ludzkimi przeciwnikami, a dzisiaj preferuję jego pierwotnych wrogów - czyli zwykłych gangsterów właśnie. Jakoś tak to jest, że człowiek wraz z dorastaniem, preferuje oglądanie bardziej przyziemnych scenariuszy niż zagrożeń rodem z kosmosu, czy w postaci mutantów. Część z nich była nieco przerysowana (tak jak wszystko w tym filmie), jak np. Falcone, czy Pingwin, ale w ogóle mi to nie przeszkadzało. Wszystko co było z nimi związane, zrobiło na mnie olbrzymie wrażenie - sceny walki, inflitracja ich terytorium, relacje Catwoman oraz Seliny Kyle z nimi i to samo w przypadku Batmana i jego alter-ego. Zwłaszcza ta między Batmanem, a Oswaldem Cobblepotem - śmiałem się z każdej sceny, gdy Colin Farell odpowiadał w złośliwy sposób Batmanowi lub komentował pościg, który widzieliśmy w trailerach (btw. doskonała scena, jeden z highlightów tego filmu). Jego reakcja na zobaczenie zdjęć burmistrza rozwaliła mnie - "To burmistrz? No szkoda w chuj. Sorry, ja tu jestem tylko szefem, nie wiem co robią moi klienci xD". Albo szyderstwa z jego przeciwnika, nazywając go jego one-linerem "Hey, Vengeance!", czy wyśmiewanie Batmana, że nie rozumie języka hiszpańskiego. Nie wiem, czy nie zmienię zdania za rok albo później, ale na dzień dzisiejszy, jest to mój ulubiony Villain w całym filmowym uniwersum Batmana. Wybaczcie, ale żadna inkarnacja Jokera nie zrobiła na mnie tak dużego wrażenia (i żeby nie było, każdy z filmowych Jokerów zagrał bardzo dobrze, nawet Jared Leto, któremu spierdolono show, mówiąc bardzo delikatnie). Nigdy o nich nie zapomnę, zawsze będę doceniał ich kunszt aktorski, ale po Pingwinie nie miałem absolutnie żadnych oczekiwań, a zostałem dosłownie zmieciony z planszy. Jeżeli Farrell nie dostanie nominacji do Oscara, to będę rozczarowany. Nim przejdę do Riddlera, który zasłużył na osobny akapit, parę słów o młodym Gordonie. Podobała mi się jego relacja z Batmanem, często czułem podobny vibe, jak podczas oglądania najpopularniejszej, animowanej adaptacji. Zresztą, w całym filmie często je odczuwałem. Od pierwszej sceny poczułem, że obaj się szanują i wiedzą, że są sobie potrzebni do pozbycia się bandytów z Gotham. Wiedzą też, że jest to relacja czysto biznesowa - żaden z nich nie obraża się na reakcję drugiej osoby, czy jej zachowania (Gordon jeszcze nie może mu w pełni zaufać, a Batman jak to Batman - pojawia się równie nagle, co znika). Wątek policyjny też był całkiem niezły, ale mogli go nieco skrócić, bo w 2 połowie filmu był odrobinę nużący.
Riddler nigdy nie był moim ulubionym przeciwnikiem nocnego protagonisty. Dawniej wynikało to z tego, że znałem go wyłącznie z jego komediowej wersji, przez co nie mogłem go w żaden sposób traktować poważnie. Jak na ironię, tym razem jest zupełnie inaczej - jego poczucie humoru jest okrutne, pełne frustracji i gniewu wobec ludzi. Tak jak mówiłem, zupełnie mnie to nie dziwi w kontekście całej kreacji. Jego gniew jest zrozumiały, tak samo jak sposób rozwiązywania problemów. Jest on zgodny z jego portretem psychologicznym, fajnie kontrastuje z protagonistą - nieporównywalnie lepiej niż w powtarzalnych, masowo produkowanych (jak burgery w McDonaldzie) filmach Marvela. Swoją drogą, kolejny bardzo dobrze element wizji Matta Reevesa. Niektórym może to przeszkadzać, ale jeśli o mnie chodzi, to bardzo mi się podobał balans pomiędzy psychologiczną dekonstrukcją bohaterów, a przedstawieniem ich emocji i działaniami. Dzięki temu były takie ludzkie, naturalne i mięsiste. Oglądając "The Batman", nie widziałem kreacji znanych z komiksów, a pełnoprawne postacie, które mógłbym spotkać w normalnym życiu, gdyby nasz świat był również nieco przerysowany, jak wizja reżysera. Zwykli ludzie, którzy nie są idealni i mają swoje problemy oraz ludzkie cechy, do których bez problemu możemy się odnieść. Swoją drogą, byłem zdziwiony, jak Matt pokazał brutalność tego antagonisty - na tyle mocno by zszokować widza, a jednocześnie pokazując tak niewiele, by nastolatki nie widziały zbyt mocnych scen.
Jak już wspominałem, najnowsza adaptacja komiksów z Rycerzem Nocy, jest bardzo efektowna jeśli chodzi o sceny walki. Zrobiły na mnie duże wrażenie i tak jak przed seansem niektórzy mogli wątpić, czy Robert Pattinson znany z romantycznych bajek dla nastolatek, zdoła udźwignąć tę rolę, tak nie wierzę by ktokolwiek na to narzekał po seansie. Z tego co powiedziała mi Ania, to reżyser napisał tę rolę specjalnie pod tego aktora (tak samo w przypadku Catwoman) - nie słyszałem o tym, ale wierzę jej na słowo, to po prostu widać. Reżyser doskonale wykorzystał jego atuty i umiejętności. Zresztą, widać to w każdym aspekcie - podczas walk, pokazaniu mocy kultowego pojazdu protagonisty, wcześniej wspomnianego pościgu za Pingwinem, sportretowaniu Gotham, czy zaprezentowaniu gadżetów tytułowego bohatera. Jego kamery umieszczone w soczewkach były świetnym pomysłem. Bardzo mi się podobało obserwowanie nagrań w celu znalezienia szczegółów, które mogły mu umknąć. Zwłaszcza gdy Catwoman infiltrowała lokal Pingwina. Pomysł na Batmobil kompletnie mi się nie podobał i nadal nie jest to mój ulubiony pojazd Bruce'a, ale zrobił na mnie mocne wrażenie już od pierwszej sceny. Czuć jego moc i wytrzymałość. Jeśli chodzi o walki, to co prawda obraz był nieco zbyt ciemny (nie wiem, czy to wina kina, czy taki był zamysł reżysera - przekonamy się po premierze na HBOMax) i niektóre sekwencje były mało widoczne, ale widać że reżyser odrobił lekcje. Bardzo dobrze pokazał Batmana, którego atutem jest mrok - jego przeciwnicy byli zesrani ze strachu, gdy ten przechodził przez nich jak czołg, rozwalając im mordy. Co do Gotham - jak pisałem w poprzednim tekście, nie jestem do niego przekonany. Zmieniłem zdanie po rozmowie z koleżanką, o której kilkukrotnie tu wspominałem. Co prawda nadal za często widzę duże, Amerykańskie miasto, a nie Gotham, ale Matt Reeves sportretował je nieporównywalnie lepiej niż Christopher Nolan w swojej trylogii. Podkreślam, może się mylę, dlatego nie wypominajcie mi hipokryzji, jak w kolejnym tekście zmienię zdanie. Zresztą, znacznie częściej widziałem obrazy, które przywodzą mi na myśl niektóre kadry z komiksów lub kultową kreskówkę - czuć ten vibe mroku i brudu miasta. Niektóre zdjęcia były wręcz doskonałe i w tym przypadku mogę przymknąć oko na drobne niedoskonałości. Wszakże trudno jest 100% wiernie odtworzyć fikcyjne miasto w takiej konwencji, a reżyserowi i zespołowi odpowiedzialnemu za zdjęcia wyszło to co najmniej dobrze, jak nie bardzo dobrze.
Reasumując, czy jest to mój wymarzony film? Nie do końca, ale na pewno nie mogę powiedzieć, że to słaba produkcja. Ma mnóstwo zalet i widać, że reżyser odrobił pracę domową i dobrze zaadaptował materiał źródłowy na język filmu. Nie wiem, czy wszystkim się spodoba ta wizja, ale ja chętnie zobaczę co najmniej dwie kolejne części. Ta marka jest w dobrych rękach i jeżeli sequel będzie dynamiczniejszy + zawierał mniej treści (ale równie dobrej), to być może dostaniemy najlepsze filmowe adaptacje Batmana. Póki co jest dobrze - nie powaliło mnie na kolana, ale daleko mi do krytyki. To dobre show, które warto zobaczyć w kinie i na pewno wrócę do niego co najmniej jeszcze raz. Polecam, aczkolwiek jeżeli oczekujecie dużo efektownej akcji, prostszych dialogów i mniejszego nacisku na przedstawienie postaci i scenariusza, to możecie narzekać. Niemniej, moim zdaniem warto, bo to naprawdę dobre show, które niemal perfekcyjnie balansuje pomiędzy kinem akcji, a psychologicznym thrillerem. Oceny nie będzie, bo nie jestem pewny, jak ocenić "The Batman".