The ocean - world's biggest community (EN/DE/ES/NL)

Today I went on a little adventure into the outside world, more precisely into a forest situated on a coast close to a beach. On my way I have discovered some things that have inspired me and delighted my soul, and I would like to share them with you. Of course I have also visually documented my little journey to accompany my story with some pictures for you, so just scroll down if you want to enjoy them! The forest was incredibly enchanting, with tropical palms, cacti, eucalyptus trees, and lots of bushes unknown to me. I followed a small path through the trees and into the thicket. At one point, the forest opened up the view directly to the sea. My path led directly to this opening and meandered along the coast to a cave opening on the slope. After a short exploration of this small cave I followed the path further. It brought me to a picturesque beach with white sand right at the edge of the forest. The first thing I did was of course to touch the sea water. Because everybody knows that you were not really on the beach until you touched the water! Whenever I go to the beach, I simply cannot help but touch the water, no matter of the season or how cold or warm it is. Every time I feel the water on my hand, I inevitably think of how huge the ocean in front of me is. This vast body of water extends to distant islands and faraway continents, which is why the ocean radiates an incredible power. In my next thought, it becomes clear how old it is and how much it has 'seen', if you can say that about an inanimate thing like the ocean. Of course it is by no means as inanimate as it sounds. It is home to billions of living organisms of various forms, even though it probably has no autonomous consciousness of its own - at least no one that we know of at the moment. In fact, when I went to the beach I touched the same ocean where whales swim far from the coast and where giant squid go hunting in the depths. They too touch the same water that flows over my hand in these seconds. And the thought excites me very much. In such moments it seems to me that the sea is not just an inanimate thing, but a community; a collective in which life itself thrives. And we have the chance to visit this community in the time of our short life and be part of it for an even shorter while!

Heute bin ich auf ein kleines Abenteuer in die Außenwelt gegangen, genauer gesagt in einen an einer Küste gelegenen Wald, in dessen Nähe sich ein Strand befindet. Auf meinem Weg habe ich einige Dinge entdeckt, die mich begeistert und meine Seele erfreut haben, an denen ich euch gerne teilhaben lassen möchte. Dazu habe ich meine kleine Reise auch visuell dokumentiert, um sie für euch mit ein paar Bildern zu untermalen, also einfach scrollen, falls ihr euch an den Bildern erfreuen wollt! Der Wald war wahnsinnig zauberhaft, mit tropischen Palmen, Kakteen, Eukalyptusbäumen, und jede Menge mir unbekannten Sträuchern. Ich folgte einem kleinen Pfad zwischen den Bäumen hindurch immer weiter ins Dickicht hinein. An einer Stelle brach der Wald auf und es eröffnete sich ein Blick direkt aufs Meer. Mein Weg führte direkt auf diese Öffnung zu und schlängelte sich an der Küste entlang bis hin zu einer am Hang gelegenen Höhlenöffnung. Nach einer kurzen Erkundung dieser kleinen Höhle folgte ich dem Pfad weiter. Er brachte mich an einen malerischen Strand mit weißem Sand direkt am Waldesrand. Die erste Sache, die ich gemacht hab, ist natürlich das Meereswasser anzufassen. Denn jeder weiß, dass du nicht wirklich am Strand warst, bis du das Wasser angefasst hast! Bei jedem meiner Strandgänge kann ich einfach nicht anders, als das Wasser zu berühren, unabhängig davon, wie kalt oder warm es ist. Jedes Mal, wenn ich das Wasser auf meiner Hand spüre, muss ich unweigerlich daran denken, wie gewaltig der vor mir liegende Ozean ist. Dieses riesige Gewässer erstreckt sich hin bis zu fernen Inseln und weit entfernten Kontinenten, weshalb der Ozean eine unglaubliche Macht ausstrahlt. In meinem darauffolgenden Gedanken wir mir dann klar, wie wahnsinnig alt er ist und wie viel er schon ‚gesehen‘ hat, falls man das bei einer unbelebten Sache wie dem Ozean so sagen kann. Natürlich ist er keineswegs so unbelebt, wie das gerade klingt. In ihm tummeln sich Millionen lebender Organismen von verschiedenster Form, auch wenn er wahrscheinlich kein eigenes autonomes Bewusstsein hat – jedenfalls keines, von dem wir momentan wüssten. Tatsächlich hab ich bei meinem Strandbesuch den gleichen Ozean angefasst, in dem fernab der Küste Wale schwimmen und in dessen Tiefe Riesenkalmare auf die Jagd gehen. Auch sie berühren das gleiche Wasser, das mir in diesen Sekunden über meine Hand fließt. Und der Gedanke begeistert mich sehr. In solchen Momenten kommt es mir vor, als sei das Meer nicht nur ein unbelebtes Ding, sondern eine Gemeinschaft; ein Kollektiv, in dem das Leben selbst gedeiht. Und wir haben die Chance, diese Gemeinschaft in der Zeit unseres kurzen Lebens zu besuchen und für eine noch kürzere Zeit ein Teil davon zu sein!

Hoy me he aventurado un poco en el mundo exterior, más precisamente en un bosque situado en una costa cerca de una playa. En mi camino he descubierto algunas cosas que me han inspirado y deleitado mi alma, y me gustaría compartirlas con ustedes. Por supuesto, también he documentado visualmente mi pequeño viaje para acompañar mi historia con algunas imágenes para ustedes, así que sólo tienen que desplazarse si quieren disfrutar de ellas! El bosque era increíblemente encantador, con palmeras tropicales, cactus, eucaliptos y muchos arbustos desconocidos para mí. Seguí un pequeño camino a través de los árboles y en la espesura. En un momento dado, el bosque abrió la vista directamente al mar. Mi camino me llevó directamente a esta abertura y serpenteó a lo largo de la costa hasta una cueva abierta en la ladera. Después de una corta exploración de esta pequeña cueva seguí el camino más allá. Me llevó a una pintoresca playa de arena blanca justo al borde del bosque. Lo primero que hice fue, por supuesto, tocar el agua del mar. Porque todo el mundo sabe que no estabas realmente en la playa hasta que tocaste el agua. Siempre que voy a la playa, no puedo evitar tocar el agua, sin importar la temporada o que fría o caliente el agua esté. Cada vez que siento el agua en mi mano, inevitablemente pienso en lo enorme que es el océano frente a mí. Esta vasta masa de agua se extiende hasta islas distantes y continentes lejanos, por lo que el océano irradia un poder increíble. En mi siguiente pensamiento, se hace evidente lo antiguo que es y lo mucho que ha "visto", si se puede decir eso de una cosa inanimada como el océano. Por supuesto que no es de ninguna manera tan inanimado como parece. Es el hogar de miles y miles de organismos vivos de diversas formas, aunque probablemente no tenga conciencia autónoma propia, al menos ninguna que conozcamos en este momento. De hecho, cuando fui a la playa toqué el mismo océano donde las ballenas nadan lejos de la costa y donde los calamares gigantes van de caza en las profundidades. Ellos también tocan la misma agua que fluye sobre mi mano en estos segundos. Y el pensamiento me excita mucho. En tales momentos me parece que el mar no es sólo una cosa inanimada, sino una comunidad; un colectivo en el que la vida misma prospera. Y tenemos la oportunidad de visitar esta comunidad en el tiempo de nuestra corta vida y ser parte de ella por un tiempo aún más corto!

Vandaag ben ik op een klein avontuur gegaan in de buitenwereld, meer bepaald in een bos aan de kust, in de buurt van een strand. Onderweg heb ik een aantal dingen ontdekt die mij hebben geïnspireerd en mijn ziel hebben verrukt, en ik wil die graag met jullie delen. Ik heb mijn kleine reis ook visueel gedocumenteerd met wat foto's voor jullie, dus scroll als jullie van de foto's willen genieten! Het bos was ongelooflijk betoverend, met tropische palmen, cactussen, eucalyptusbomen en veel struiken die ik niet kende. Ik volgde een klein pad door de bomen en in het struikgewas. Op een gegeven moment is het bos ingestort en is er een uitzicht op zee ontstaan. Mijn pad leidde direct naar deze opening en slingerde langs de kust naar een grotopening op de helling. Na een korte verkenning van deze kleine grot heb ik het pad verder gevolgd. Het bracht me naar een schilderachtig strand met wit zand aan de rand van het bos. Het eerste wat ik deed was natuurlijk het zeewater aanraken. Want iedereen weet dat je niet echt op het strand was totdat je het water aanraakte! Als ik naar het strand ga, kan ik niet anders dan het water aanraken, hoe koud of warm het ook is. Elke keer als ik het water op mijn hand voel, denk ik er onvermijdelijk aan hoe groot de oceaan voor me is. Dit uitgestrekte waterlichaam strekt zich uit tot verre eilanden en verre continenten, waardoor de oceaan een ongelooflijke kracht uitstraalt. In mijn volgende gedachte wordt het duidelijk hoe oud het is en hoeveel het 'gezien' heeft, als je dat kunt zeggen over een levenloos ding als de oceaan. Natuurlijk is het lang niet zo levenloos als het klinkt. Er zitten milloenen levende organismen in, in verschillende vormen, ook al heeft het waarschijnlijk geen eigen autonoom bewustzijn - althans niet dat we op dit moment weten. In feite raakte ik tijdens mijn bezoek aan het strand dezelfde oceaan waar walvissen ver van de kust zwemmen en waar reusachtige inktvissen in de diepte gaan jagen. Ze raken ook hetzelfde water aan dat in deze seconden over mijn hand stroomt. En de gedachte prikkelt me heel erg. Op zulke momenten lijkt het me dat de zee niet zomaar een levenloze zaak is, maar een gemeenschap; een collectief waarin het leven zelf gedijt. En we hebben de kans om deze gemeenschap te bezoeken in de tijd van ons korte leven en er nog korter deel van uit te maken!