When I was a child, I had a thought that kept me busy, namely how amazing it is that some creatures perceive the world in colour while others can 'only' see black and white. Even today this thought still amazes me occasionally, usually followed by feelings of great gratitude, how great it is that we can see all the colours of our environment. Of course, this ability was extremely important to us during our human evolution, to enable us to identify ripe fruit. Who knows how far we humans would have come without this adaptation? And of course it will continue to be an amazing enrichment of our everyday life.
I can understand if this news may not seem particularly impressive to you at first sight, but let me assure you that seeing in colour adds a certain magic to our everyday life that would otherwise have been lost. Without this structural peculiarity of our biology we would not be able to enjoy so many wonderful things of our everyday life to the extent that we do today. Not convinced yet? Rainbows? Ripe fruit? Flowers? Art? Sunrises? Autumnal landscapes? All these things are given a certain magic by their colourful nature, which we could not possibly enjoy under any other circumstances. This is, of course, only a small and incomplete list of the areas concerned, to illustrate the significance of our so specifically developed vision. Our everyday life would literally be grey and probably relatively dull.
Such a world sounds only half as interesting to me as our present one, and I cannot imagine that under such circumstances I would be equally enthusiastic about my environment. That is why I have decided to pay close attention to the colours of my surroundings today and to be simply once consciously grateful for our extraordinary body that makes this pleasure possible.
Als ich ein Kind war, hatte ich einen Gedanken, der mich immer wieder beschäftigte, nämlich wie erstaunlich es ist, dass manche Lebewesen die Welt in Farbe wahrnehmen während andere ‚nur‘ schwarz-weiß sehen können. Auch heute noch erstaunt mich dieser Gedanke gelegentlich, meist gefolgt von Gefühlen großer Dankbarkeit, wie großartig es doch ist, dass wir all die Farben der Umwelt sehen können. Natürlich war uns diese Fähigkeit wahnsinnig wichtig während unserer menschlichen Evolution, um uns das Identifizieren reifer Früchte zu ermöglichen. Wer weiß schon, wie weit wir Menschen wohl ohne diese Adaption gekommen wären? Und natürlich bleibt sie auch weiterhin eine erstaunliche Bereicherung unseres Alltags.
Ich kann verstehen, falls diese Nachricht für dich auf den ersten Blick nicht besonders imposant zu sein scheint, aber lass mich dir versichern, dass das Sehen in Farbe unserem Alltag erst eine gewisse Magie verleiht, die anders verloren gegangen wäre. Ohne diese strukturelle Eigenart unserer Biologie könnten wir so viele wunderbare Dinge unseres Alltags nicht zu dem Ausmaß genießen, wie es heute der Fall ist. Noch nicht überzeugt? Regenbögen? Reife Früchte? Blumen? Kunst? Sonnenaufgänge? Herbstliche Landschaften? All diesen Dingen wird durch ihre farbenfrohe Natur ein gewisser Zauber verliehen, den wir unter anderen Umständen unmöglich genießen könnten. Das ist natürlich nur eine kleine und unvollständige Aufzählung der betroffenen Bereiche, um die Signifikanz unserer so spezifisch entwickelten Sehkraft zu verdeutlichen. Unser Alltag wäre wortwörtlich grau und wahrscheinlich auch relativ öde.
So eine Welt klingt für mich nur halb so interessant wie unsere jetzige und ich kann mir nicht vorstellen, dass ich mich unter solchen Umständen zum gleichen Ausmaß für meine Umwelt begeistern würde. Darum habe ich beschlossen, heute ganz bewusst auf die Farben meiner Umgebung zu achten und einfach einmal bewusst dankbar für unseren außergewöhnlichen Körper zu sein, der uns diesen Genuss ermöglicht.
Cuando era niña, tenía un pensamiento que me mantenía ocupada, lo asombroso que es que algunas criaturas perciban el mundo en color mientras que otras "sólo" pueden ver en blanco y negro. Incluso hoy en día este pensamiento todavía me sorprende de vez en cuando, normalmente seguido de sentimientos de gran gratitud, lo grande que es que podamos ver todos los colores del entorno. Por supuesto, esta capacidad fue muy importante para nosotros durante nuestra evolución humana para poder identificar los frutos maduros. ¿Quién sabe hasta dónde habríamos llegado los humanos sin esta adaptación? Y, por supuesto, sigue siendo un asombroso enriquecimiento de nuestra vida cotidiana.
Puedo entender si este mensaje no le parece particularmente impresionante a primera vista, pero permítame asegurarle que ver en color añade cierta magia a nuestra vida cotidiana que de otra manera se habría perdido. Sin esta peculiaridad estructural de nuestra biología, no podríamos disfrutar de tantas cosas maravillosas de nuestra vida cotidiana en la medida en que lo hacemos hoy en día. ¿Aún no estás convencido? ¿Y los arcoiris, la fruta madura, las flores en todo su esplendor, el arte, los amaneceres, los paisajes otoñales? A todas estas cosas se les da una cierta magia por su naturaleza colorida, que no podríamos disfrutar en ninguna otra circunstancia. Esta es, por supuesto, sólo una pequeña e incompleta lista de las áreas en cuestión, para ilustrar el significado de nuestra visión tan específicamente desarrollada. Nuestra vida cotidiana sería literalmente gris y probablemente también relativamente aburrida.
Un mundo así sólo me parece la mitad de interesante que el actual, y no puedo imaginar que me entusiasme tanto mi entorno en tales circunstancias. Por eso he decidido prestar atención conscientemente a los colores de mi entorno actual y simplemente estar agradecido por nuestro extraordinario cuerpo que hace posible este placer.
Toen ik een kind was, had ik een gedachte die me bezig hield, namelijk hoe verbazingwekkend het is dat sommige wezens de wereld in kleur waarnemen, terwijl anderen 'alleen' zwart en wit kunnen zien. Ook nu nog verbaast deze gedachte me af en toe, meestal gevolgd door gevoelens van grote dankbaarheid, hoe geweldig het is dat we alle kleuren van de omgeving kunnen zien. Natuurlijk was dit vermogen uiterst belangrijk voor ons tijdens onze menselijke evolutie om ons in staat te stellen rijpe vruchten te identificeren. Wie weet hoe ver wij mensen zouden zijn gekomen zonder deze aanpassing? En natuurlijk blijft het een verbazingwekkende verrijking van ons dagelijks leven.
Ik kan begrijpen dat deze boodschap u op het eerste gezicht niet bijzonder indrukwekkend lijkt, maar ik kan u verzekeren dat het zien in kleur een zekere magie aan ons dagelijks leven toevoegt die anders verloren zou zijn gegaan. Zonder deze structurele eigenaardigheid van onze biologie zouden we niet in staat zijn om zoveel mooie dingen van ons dagelijks leven te genieten in de mate waarin we dat vandaag de dag doen. Nog niet overtuigd? Regenbogen? Rijp fruit? Rijpe bloemen? Kunst? Zonsopgang? Herfstlandschappen? Al deze dingen krijgen een zekere magie door hun kleurrijke aard, waar we onder geen enkele andere omstandigheid van konden genieten. Dit is natuurlijk slechts een kleine en onvolledige lijst van de betrokken gebieden, om de betekenis van onze zo specifiek ontwikkelde visie te illustreren. Ons dagelijks leven zou letterlijk grijs zijn en waarschijnlijk ook relatief saai.
Zo'n wereld klinkt voor mij maar half zo interessant als onze huidige, en ik kan me niet voorstellen dat ik onder dergelijke omstandigheden even enthousiast zou zijn over mijn omgeving. Daarom heb ik besloten om vandaag bewust aandacht te besteden aan de kleuren van mijn omgeving en gewoonweg dankbaar te zijn voor ons buitengewone lichaam dat dit plezier mogelijk maakt.
