Hello everyone

When we finally got home after being away for almost a month, the first thing we wanted to do was reconnect with our two cats, Salmon and Snow. We had left them in the care of our eldest son, and I was worried they might be upset with us for being gone so long.

As we walked in, the familiar smell of home hit us, and we were eager to see our furry friends. In the living room, there they were, Salmon and Snow, eyeing us cautiously. It was like they were trying to figure out if we were the same people who had left them weeks ago.

I bent down to say hi, unsure of how they'd react. Salmon, the bold one, sauntered over with his tail held high, while Snow hung back, looking a bit skeptical. I could tell they were giving us the once-over, probably wondering where we'd been and why we left them behind.

ในที่สุดเมื่อเรากลับถึงบ้านหลังจากห่างหายไปเกือบเดือน สิ่งแรกที่เราอยากทำคือการติดต่อกับแมวสองตัวของเราอีกครั้ง แซลมอนและสโนว์ เราปล่อยให้พวกเขาอยู่ในความดูแลของลูกชายคนโตของเรา และฉันกังวลว่าพวกเขาอาจจะเสียใจกับเราที่จากไปนานขนาดนี้

ขณะที่เราเดินเข้าไป กลิ่นที่คุ้นเคยของบ้านก็กระทบเรา และเราอยากเจอเพื่อนขนปุยของเรา ในห้องนั่งเล่น ที่นั่นมีแซลมอนและสโนว์กำลังจับตาดูเราอย่างระมัดระวัง มันเหมือนกับว่าพวกเขาพยายามคิดว่าเราเป็นคนเดียวกันกับที่ทิ้งพวกเขาไปเมื่อหลายสัปดาห์ก่อนหรือไม่

ฉันก้มลงทักทาย ไม่รู้ว่าพวกเขาจะโต้ตอบอย่างไร แซลมอนผู้กล้าหาญ เดินเย่อหยิ่งโดยยกหางสูง ขณะที่สโนว์ถอยกลับด้วยความสงสัยเล็กน้อย ฉันบอกได้เลยว่าพวกเขาให้โอกาสเราอีกครั้ง บางทีอาจสงสัยว่าเราอยู่ที่ไหนและทำไมเราถึงทิ้งพวกเขาไว้เบื้องหลัง

As we settled on the couch and started catching up with our son, the cats kept a close watch on us. To break the ice, we grabbed their favorite toys, hoping a bit of playtime would help smooth things over. Feathers flew through the air as Salmon leaped around, and even Snow, who had been standoffish, couldn't resist joining in.

Gradually, the tension melted away, replaced by the joy of being back together. It was clear that, despite our worries, the cats were willing to forgive our absence in exchange for some quality play and attention. In that moment, surrounded by the unconditional love of Salmon and Snow, we felt the true meaning of coming home.

ขณะที่เรานั่งบนโซฟาและเริ่มไล่ตามลูกชายของเรา แมวก็คอยเฝ้าดูเราอย่างใกล้ชิด เพื่อทลายกำแพง เราคว้าของเล่นโปรดของพวกเขาโดยหวังว่าเวลาเล่นสักหน่อยจะช่วยให้ทุกอย่างคลี่คลายได้ ขนนกปลิวไปในอากาศขณะที่แซลมอนกระโดดไปมา และแม้แต่สโนว์ซึ่งเผชิญความขัดแย้งก็ยังอดใจไม่ไหวที่จะเข้าร่วม

ความตึงเครียดค่อยๆ คลายลง และถูกแทนที่ด้วยความสุขที่ได้กลับมาอยู่ด้วยกัน เห็นได้ชัดว่าแม้เราจะกังวล แต่แมวก็เต็มใจให้อภัยการที่เราหายไปเพื่อแลกกับการเล่นและการเอาใจใส่ที่มีคุณภาพ ในช่วงเวลานั้น รายล้อมไปด้วยความรักอันไม่มีเงื่อนไขของปลาแซลมอนและหิมะ เรารู้สึกถึงความหมายที่แท้จริงของการกลับบ้าน

What worried me the most upon returning home was the sight of dried tear stains around Snow's eyes. I carefully attempted to wipe them away, but all I encountered was the hardened fur encircling his eyes. Concerned, I decided to take both Salmon and Snow to the veterinarian this morning.

At the vet's office, the doctors delivered the unsettling news that Snow's eye had likely been scratched, possibly in a fight with an outdoor cat, resulting in a corneal laceration. The blood vessels in his eyes had burst, leading to constant tear flow. The vet treated Snow and prescribed eye drops to aid in his recovery.

Reflecting on this, I recalled a call from my eldest son last week. He mentioned opening the door, only for Snow to dart out of the house unexpectedly. Snow remained absent for the entire day, not returning home. It became apparent that there might have been a skirmish with stray cats in the neighborhood during his excursion.

The revelation weighed heavily on my mind as I considered the challenges Snow faced while we were away. I couldn't help but feel a mix of guilt and concern, realizing that our absence might have exposed him to dangers he wouldn't have encountered under our watchful eyes. Now, with the prescribed treatment underway, I was determined to shower Snow with the care and attention needed for a full recovery. It was a sobering reminder of the unpredictable nature of outdoor adventures, even for our seemingly resilient and independent feline companions.

สิ่งที่ทำให้ฉันกังวลมากที่สุดเมื่อกลับถึงบ้านคือเห็นคราบน้ำตาแห้งๆ รอบดวงตาของสโนว์ ฉันพยายามเช็ดมันออกอย่างระมัดระวัง แต่สิ่งที่ฉันพบคือขนแข็งที่พันรอบดวงตาของเขา ด้วยความกังวล ฉันจึงตัดสินใจพาทั้ง Salmon และ Snow ไปหาสัตวแพทย์เมื่อเช้านี้

ที่สำนักงานสัตวแพทย์ แพทย์ได้แจ้งข่าวที่น่าตกใจว่าดวงตาของสโนว์มีรอยขีดข่วน ซึ่งอาจเกิดจากการต่อสู้กับแมวที่อยู่กลางแจ้ง ส่งผลให้กระจกตาฉีกขาด หลอดเลือดในดวงตาของเขาแตก ส่งผลให้มีน้ำตาไหลอย่างต่อเนื่อง สัตวแพทย์ได้รักษา Snow และสั่งยาหยอดตาเพื่อช่วยในการฟื้นตัว

เมื่อนึกถึงเรื่องนี้ ฉันนึกถึงโทรศัพท์จากลูกชายคนโตเมื่อสัปดาห์ที่แล้ว เขาบอกว่าเปิดประตู มีเพียงสโนว์เท่านั้นที่พุ่งออกจากบ้านโดยไม่คาดคิด หิมะหายไปทั้งวันโดยไม่กลับบ้าน เห็นได้ชัดว่าอาจมีการปะทะกันกับแมวจรจัดในละแวกใกล้เคียงระหว่างการเดินทางของเขา

การเปิดเผยทำให้ฉันหนักใจมากขณะพิจารณาถึงความท้าทายที่สโนว์เผชิญขณะที่เราไม่อยู่ ฉันอดไม่ได้ที่จะรู้สึกผิดและกังวลผสมปนเปกัน โดยตระหนักว่าการที่เราไม่อยู่อาจทำให้เขาต้องเผชิญกับอันตรายที่เขาคงไม่ได้พบภายใต้สายตาที่จับตามองของเรา ขณะนี้ ขณะที่การรักษาเป็นไปตามที่กำหนด ฉันตั้งใจที่จะอาบน้ำให้สโนว์ด้วยความเอาใจใส่และเอาใจใส่ที่จำเป็นสำหรับการฟื้นฟูอย่างเต็มที่ มันเป็นเครื่องเตือนใจถึงธรรมชาติของการผจญภัยกลางแจ้งที่ไม่อาจคาดเดาได้ แม้แต่เพื่อนร่วมทางแมวที่ดูเหมือนจะยืดหยุ่นและรักอิสระของเราก็ตาม

Later in the evening, I decided to take both cats out for a stroll in the now overgrown backyard, where the grass had grown wild during our absence. Despite the untamed surroundings, Salmon and Snow appeared lively and content, happily munching on the grass. I kept a close eye on them, mindful of their previous escapades, fearful that they might decide to dash away from the safety of home.

ต่อมาในตอนเย็น ฉันตัดสินใจพาแมวทั้งสองตัวออกไปเดินเล่นในสวนหลังบ้านที่ตอนนี้รกและมีหญ้าขึ้นตามธรรมชาติในช่วงที่เราไม่อยู่ แม้จะอยู่ในสภาพแวดล้อมที่เปลี่ยว แต่แซลมอนและสโนว์ก็ดูมีชีวิตชีวาและพอใจ กำลังเคี้ยวหญ้าอย่างมีความสุข ฉันจับตาดูพวกเขาอย่างใกล้ชิด โดยคำนึงถึงการหลบหนีครั้งก่อนๆ ของพวกเขา ด้วยกลัวว่าพวกเขาจะตัดสินใจรีบออกไปจากบ้านที่ปลอดภัย

For about 30 minutes, I enjoyed watching them explore and play, but eventually, I coaxed them back indoors. There were still plenty of tasks demanding my attention, and the neglected state of my flower garden called for immediate care. As I stepped into the backyard to survey the damage, I was relieved to find that, against the odds, the flowers I had planted hadn't succumbed to neglect.

It seemed that the sporadic rain showers during our absence had worked in my favor. The garden was alive with vibrant blooms, a testament to nature's resilience and the hardiness of the plants. Although it would take many more days of dedicated effort to restore everything to its former glory, the sight of the blooming flowers filled me with a renewed sense of hope.

ฉันสนุกกับการดูพวกเขาสำรวจและเล่นประมาณ 30 นาที แต่สุดท้ายฉันก็ชวนพวกเขากลับเข้าไปในบ้าน ยังมีงานอีกมากที่เรียกร้องความสนใจจากฉัน และสภาพสวนดอกไม้ที่ถูกละเลยของฉันก็เรียกร้องให้ได้รับการดูแลทันที ขณะที่ฉันก้าวเข้าไปในสวนหลังบ้านเพื่อสำรวจความเสียหาย ฉันรู้สึกโล่งใจที่พบว่า ดอกไม้ที่ฉันปลูกนั้นไม่ได้ยอมแพ้ต่อการละเลย

ดูเหมือนว่าฝนที่โปรยลงมาเป็นระยะๆ ระหว่างเราไม่อยู่นั้นได้ผลสำหรับฉัน สวนแห่งนี้มีชีวิตชีวาด้วยดอกไม้ที่บานสะพรั่ง ซึ่งเป็นข้อพิสูจน์ถึงความยืดหยุ่นของธรรมชาติและความแข็งแกร่งของพืชพรรณ แม้ว่าจะต้องใช้เวลานานหลายวันในการทุ่มเทความพยายามเพื่อฟื้นฟูทุกสิ่งทุกอย่างให้กลับมารุ่งเรืองเหมือนในอดีต แต่การได้เห็นดอกไม้ที่บานสะพรั่งทำให้ฉันรู้สึกถึงความหวังครั้งใหม่

As I began tending to the garden, I couldn't help but reflect on the parallel between the flourishing flowers and the resilience of our household, including our two feline friends. Despite the challenges and uncertainties, there was an underlying strength that pushed through, reminding me that with care and perseverance, even neglected corners could blossom once again.

ขณะที่ฉันเริ่มดูแลสวน ฉันก็อดไม่ได้ที่จะนึกถึงความขนานกันระหว่างดอกไม้ที่บานสะพรั่งกับความเข้มแข็งของครอบครัวเรา รวมถึงเพื่อนแมวทั้งสองของเราด้วย แม้จะมีความท้าทายและความไม่แน่นอน แต่ก็ยังมีความแข็งแกร่งที่ซ่อนอยู่คอยผลักดัน เตือนฉันว่าด้วยความเอาใจใส่และความอุตสาหะ แม้แต่มุมที่ถูกละเลยก็สามารถเบ่งบานอีกครั้งได้

Thank you for your support
ขอบคุณสำหรับการโหวต
เลิฟนะยู้ววววววว