Exercise on January 7, 2025

Hello, my lovely friends.

Now at 12:30 PM, I am writing an article about my exercise today. Thinking back, it's funny because sometimes when time passes, I can't think of what to write. Today, I woke up at 5:00 AM, decided to go for a run, exercise before coming back to do everything at home, which is housework, like every day. Today, I walked out of the house in the garden. When I got to the concrete road, I started running with my husband as a running companion.
Just my feet stepped on the concrete road. There were many houses in that area, houses of neighbors and of course, when the dogs saw me, they barked as usual. I thought it was funny that it was the second day and they were still barking when I was jogging at this time. But it's okay. I thought that when I exercised past this point, they wouldn't see me and wouldn't take me. But I was wrong. When I ran to the curve of the village road, there were many dogs at this point.
At first, it only barked at me. In the end, they all gathered and barked at me at the same time. The neighbors must have woken up the whole village. They will get used to it. I think so. And it's almost dawn, so it should be fine. These dogs are doing their job. When they see people or something, they have to bark. They are doing their job right. Today I used the exercise route. On the concrete road in the village, passing behind the temple in the village, the atmosphere is very good. At 5:30 am. The weather is cool as I said. My body system since I started exercising and until now, I feel that I have to move my body more than before because I don't know if it's because the weather is cool at the moment or because my body is used to it. I run on the concrete road and change it to a footpath along the Trang River Canal. This area is almost finished. Yesterday, I rode my motorcycle through this area and saw a construction contractor taking workers to polish the floor and weld iron railings. It made exercising today more convenient than before because the footpath is paved with bricks, which makes it very comfortable for me to exercise by running. Along with running, I can see the view on both sides of the road very comfortably. The wind is cool and comfortable, but unfortunately, there is no electricity in this area. As I said, it was quite dark, so I used the light from my phone to provide light. Because it was dark, I tried to record a video several times, and in the end, it was very dark. In the video, you can't see me inside. But when I turned the camera to the electric pole, you could see me, but if you turned the camera back to me, you couldn't see me. I wasted a little time running here. Then I decided to run again. When it was brighter, I'll record again. I ran in that area with my husband 2-3 rounds. I'm not sure how far away it was. After running several rounds, I saw my neighbor exercising in this area. So I stopped to say hello and greeted him. I felt relieved to have a friend to exercise with. He was an uncle who was several years older than me. Today, I ran with great peace of mind. Today, I want it to be like yesterday. When I said I wanted it to be like yesterday, I meant I gave alms to the monks. Today, I ran around this area several times. Yesterday, I couldn’t remember the exact time when the monks walked on this road to collect alms. I only knew that in the morning, I thought that today I would buy food to give to the monks and run until the monks came to collect alms. Then I could give alms. I thought about it and had another plan. So, I asked my husband that today we would go buy snacks at a shop in the village, a shop that is past my daughter’s school. My husband and I ran towards the shop in the village. When we got on the concrete road, which is the main road of the village, there was quite a lot of traffic because it was the time when students in the city, their parents, and the school bus had to drop them off. At this time, there would be no traffic jam. Running, I had this thought all the way. At that time, this road was not suitable for exercising because it might not be safe because it might obstruct traffic. The dog story was not over yet because I had to run through the temple area. Not to mention the many dogs living in the temple. They must have never seen anyone running in this area. The dogs gathered together and barked at me like cheering. This made me have to hurry up and run. I also thought to myself that I had to buy some food for them so that they would not bark at me and would get to know me better. We have to get to know each other. See you tomorrow. With me and the food I gave, this is my homework for tomorrow. And then I arrived at the village shop. Today, the villagers seemed to have gathered at the shop. I had never been here in the morning. There were a lot of people at the shop because this shop bought rubber. There were villagers selling rubber as well. There was also breakfast for sale, which was ready-to-eat food bought from the market in the city in bags for sale at a reasonable price. I bought breakfast for my daughter, which was chicken biryani, and bought some alms for the monks today, which were Thai desserts, and bought some Thai desserts to give to relatives. I divided them into 3 bags for convenience when running back. When I finished shopping at the village shop, when it was time to go back, I ran back. Everyone in the village seemed excited about my exercise. Because here, when it's light, they go to work in the city. And there are not many people who still work in the garden, close the rubber trees. I think that I exercise by running. In the future, I will have many friends to run because it is good for health. Some neighbors gave me strange compliments about exercising, but some neighbors wanted to exercise with me. The response was good. When I arrived at my relative's house, I brought some snacks to give to my relatives. I ran back on the same road in the village behind the temple. I kept thinking to myself, will I be as lucky as yesterday? Will I see monks walking to collect alms in this area? In conclusion, I was lucky. While I was taking pictures of Thai desserts, I saw monks walking back. It was another day of merit that I was able to give alms as I intended. Today, I was the one who gave alms to the monks. When I was done, I would like to share the merit and wish everyone happiness and prosperity. I would like to share this merit. Then I ran back to the garden house. When I got back to the garden house, my daughter was very good today. She woke up very early. She said that she woke up at 6:00 a.m. and waited for me and my husband because she knew that I went to exercise. She took a shower, got dressed, and sat waiting for me to go to school. I praised her for being so good. Then I went to the kitchen to prepare the food I bought for my daughter, which is Khao Mok Gai. She likes it very much. I bought this menu for 30 baht per box. The next menu is my husband's. When I bought Thai desserts today, I didn't have to make breakfast, just brewed fresh coffee for my husband and poured it into a plate meticulously and served it to my husband to eat with my daughter. Then I made breakfast for my mother, a glass of fresh milk and rice porridge, pork and vegetables. Then I ground it for my mother. Divided into 3 parts: Part 1, a lump in the morning, Part 2, fed at noon, Part 3, early evening, and every part has milk. When I finished cooking in the kitchen with everyone's breakfast, it was time for me, a housewife, to do the laundry, wash the dishes, and water the plants in front of the house and on the side of the house and in the backyard. When everything looked neat and comfortable, I fed the pets, birds, and turtles. Then I sat down to sort out the story, write a post, and my daily life in exercising and doing housework for my friends to see and listen to. Today, I have to say goodbye for now. See you again next time. Thank you for your support. ❤️🏃‍♀️✌️

สวัสดีค่ะเพื่อนๆที่น่ารักทุกๆท่าน ตอนนี้เวลา 12:30 น ฉันกำลังนั่งเขียนบทความ ในการออกกำลังกายของฉันในวันนี้ นั่งนึกย้อนหลังมันก็เป็นเรื่องที่ตลกค่ะเพราะบางครั้งพอเวลาผ่านไปมันแทบนึกเขียนไม่ออกเลยค่ะว่าจะเขียนอย่างไรดี วันนี้ฉันตื่นตั้งแต่ 5:00 น ตัดสินใจออกไปวิ่ง ออกกำลังกาย ก่อนที่จะกลับมา ทำทุกอย่าง ที่บ้าน นั่นก็คืองานบ้านนั่นเองค่ะที่ทำเหมือนทุกๆวัน วันนี้ ฉันเดินออกจากบ้านสวนเมื่อไปถึงถนนคอนกรีต ฉันก็เริ่มวิ่งค่ะมีสามีเป็นเพื่อนในการวิ่ง
แค่เท้าของฉันเหยียบถนนคอนกรีต แถวนั้นมี ที่อยู่อาศัยเยอะค่ะ บ้านของเพื่อนบ้านและ แน่นอนค่ะ เมื่อพวกสุนัขเห็นฉัน มันก็เห่าเหมือนเดิมฉัน ก็นึกตลกเหมือนกัน ว่าวันที่ 2 แล้วมันก็ยังเห่า ที่ฉันวิ่งออกกำลังกายเวลานี้ แต่ก็ไม่เป็นไรค่ะ ฉันคิดว่าเมื่อฉันออกกำลังกายผ่านจุดนี้ไปได้มันไม่เห็นฉันมันก็ไม่เอา แต่ฉันคิดผิดค่ะ เมื่อฉันวิ่งไปถึงจุดทางโค้งของถนนหมู่บ้าน จุดนี้ก็มีสุนัขหลายตัวค่ะ
ตอนแรกมันแค่เห่าฉันเพียงตัวเดียว สรุป มันรวมตัวกันและเห่าฉันแบบพร้อมๆกันเพื่อนบ้านน่าจะตื่นทั้งหมู่บ้าน เดี๋ยวเขาก็ชิน ฉันคิดว่าอย่างนั้นและใกล้สว่างด้วยคงไม่เป็นไร สุนัขพวกนี้ก็ทำหน้าที่ของมัน เมื่อเห็นคนเห็นอะไรมันก็ต้องเห่ามันทำหน้าที่ถูกต้องแล้ว วันนี้ฉันใช้เส้นทางการออกกำลังกาย บนถนนคอนกรีตในหมู่บ้านผ่านหลังวัดในหมู่บ้านบรรยากาศดีมากค่ะ เวลา 5:30 น อากาศเย็นสบายอย่างที่บอก ระบบร่างกายของฉันตั้งแต่ฉันเริ่มออกกำลังกายมาและมาถึงปัจจุบัน ฉันรู้สึกว่าฉันต้องขยับร่างกายให้มากกว่าเดิมเพราะเผื่อฉันออกน้อยไม่รู้ว่าเป็นเพราะอากาศที่เย็นสบายณเวลานี้หรือเป็นเพราะร่างกาย มันชินไปแล้ว ฉันวิ่งบนถนนคอนกรีตและเปลี่ยนเป็น ถนนทางเท้าริมคลองแม่น้ำตรัง บริเวณนี้ใกล้จะเสร็จแล้วค่ะ เมื่อวานฉันขี่รถผ่านบริเวณนี้เห็นผู้รับเหมาก่อสร้างพาคนงาน ขัดพื้นและเชื่อมราวเหล็ก ทำให้วันนี้ออกกำลังกายได้สะดวกกว่าเดิมค่ะเพราะทางเท้าปูด้วยอิฐ ซึ่งทำให้ฉันออกกำลังกายด้วยการวิ่งสบายมากๆ พร้อมกับ วิ่ง ได้ชมวิวทั้งสองข้างทางสบายตามากๆค่ะ ลมพัดเย็นสบาย แต่น่าเสียดายบริเวณนี้ยังไม่มีไฟฟ้า
อย่างที่บอกไปค่อนข้างมืดค่ะฉันจึง ใช้แสงไฟจากการเปิดโทรศัพท์ ให้เป็นแสงสว่าง ด้วยความมืด ฉันพยายามถ่ายวีดีโอหลายๆครั้งสรุปว่ามืดมากๆ ในวีดีโอไม่สามารถเห็นฉัน อยู่ข้างในนั้น แต่เมื่อกลับกล้องไปส่งที่เสาไฟ ก็เห็นค่ะแต่ถ้ากลับกล้องมาหาฉันไม่สามารถเห็นฉันได้ ฉันเสียเวลาการวิ่งไปกับตรงนี้นิดหน่อย จากนั้นฉันก็ตัดใจวิ่งต่อเดี๋ยว พอสว่างกว่านี้ ค่อยถ่ายอีกครั้ง ฉันวิ่งอยู่บริเวณนั้นกับสามี 2-3 รอบระยะทาง ฉันไม่แน่ใจค่ะบริเวณนั้นว่า เท่าไหร่ เมื่อวิ่งอยู่หลายรอบฉันก็เห็นเพื่อนบ้านมาออกกำลังกายบริเวณนี้ด้วยค่ะ ฉันจึงแวะสวัสดีและทักทายเขาด้วยรู้สึกอุ่นใจค่ะมีเพื่อนออกกำลังกายด้วย เป็นคุณลุงอาวุโสกว่าฉันหลายปีทีเดียวค่ะ วิ่งออกกำลังกายด้วยความอุ่นใจมากๆวันนี้
วันนี้ก็อยากให้เหมือนเมื่อวานค่ะ ที่บอกว่าอยากให้เหมือนเมื่อวานก็คือได้ใส่บาตรนั่นเองค่ะ วันนี้ฉันวิ่งอยู่หลายรอบในบริเวณนี้เมื่อวานก็จำไม่ได้เวลาที่แน่นอนตอนพระสงฆ์เดินอยู่บนถนนสายนี้ตอนบิณฑบาตร ว่าพระท่านเดินเวลาไหน รู้แต่ว่าตอนเช้าฉันจึงคิดไว้ว่า วันนี้ฉันจะซื้อของใส่บาตรวิ่งออกกำลังกายจนกว่าพระมาเดินบิณฑบาต จะได้ใส่บาตรคิดแล้วก็มีแผนอีกค่ะจึงชวนสามีว่าวันนี้เราไปซื้อขนมที่ร้านค้าในหมู่บ้านร้านที่อยู่เลยโรงเรียนของลูกสาวไปค่ะ ฉันกับสามีวิ่งมุ่งหน้าไปที่ร้านค้าในหมู่บ้าน เมื่อขึ้นถนนคอนกรีตเป็นสายหลักของหมู่บ้านรถราสัญจรไปมาค่อนข้างมากค่ะเพราะเป็นช่วงที่เด็กนักเรียนที่เรียนในเมืองผู้ปกครองและรถรับส่งต้องไปส่งณเวลานี้รถจะได้ไม่ติด
วิ่งไปก็ฉันมีความคิดไปตลอดเส้นทาง ณเวลานั้นถนนเส้นนี้ไม่น่าจะสะดวกสำหรับการออกกำลังกายเพราะ อาจไม่ปลอดภัยเพราะ อาจกีดขวางการสัญจรได้ เรื่องสุนัขก็ยังไม่จบนะคะเพราะ ฉันต้องวิ่งผ่านบริเวณวัด ไม่ต้องพูดถึงสุนัขที่อาศัยอยู่ในวัดเยอะมากค่ะ พวกมัน คงจะไม่เคยเห็นใครมาวิ่งในบริเวณนี้ พวกสุนัขรวมกลุ่มกันแล้วเห่าฉัน เหมือนเสียงเชียร์เลยค่ะ ทำให้ฉันต้องรีบก้าวขาวิ่งให้ไว ฉันก็คิดไว้ในใจอีกว่า จะต้องซื้ออาหารมาให้พวกมันพวกมันจะได้ไม่เห่าฉันและจะได้รู้จักฉันให้มากขึ้นเราต้องทำความรู้จักกันค่ะไว้วันพรุ่งนี้เจอกัน กับฉันและกับอาหารที่ฉันให้อันนี้คือการบ้านของฉันในวันพรุ่งนี้ และแล้วฉันก็ถึงร้านค้าในหมู่บ้านค่ะวันนี้ผู้คนในหมู่บ้านเหมือนไปรวมตัวกันที่ร้านค้า เลยค่ะ ฉันก็ไม่เคยมาในช่วงเช้าคนเยอะมากค่ะที่ร้านค้า เพราะร้านค้าแห่งนี้เขารับซื้อน้ำยางพารามีชาวบ้านมาขายน้ำยางพาราด้วยค่ะและมีอาหารเช้าขายด้วยนั่นก็คืออาหารสำเร็จรูปที่ซื้อมาจากตลาดในเมืองใส่ถุงแบ่งขาย ราคาย่อมเยา
ฉัน ซื้ออาหารเช้ามาฝากลูกสาวนั่นคือข้าวหมกไก่และซื้อของใส่บาตรวันนี้เป็น ขนมไทยและซื้อขนมไทยไปฝากญาติด้วยค่ะ ทั้งหมดแบ่งเป็น 3 ถุงเพื่อความสะดวกในการวิ่งตอนกลับ
เมื่อเสร็จเรียบร้อยจากการช้อปปิ้งที่ร้านค้าในหมู่บ้านถึงเวลากลับก็วิ่งกลับค่ะทุกคนในหมู่บ้านเหมือนจะแตกตื่นกับ การออกกำลังกายของฉัน เพราะที่นี่ เมื่อสว่าง เขาก็ออกไปทำงานกันที่ในเมืองค่ะ และมีไม่มีกี่คนที่ยังทำสวน ปิดยางพารา ฉันคิดว่าฉันออกกำลังกายด้วยการวิ่ง ในอนาคตฉันคงจะมีเพื่อนวิ่งอีกเยอะเพราะมันดีต่อสุขภาพ เพื่อนบ้านบางคนเขาก็ชมแบบแปลกๆกับเรื่องออกกำลังกายแต่เพื่อนบ้านบางคนก็อยากจะมาออกกำลังกายกับฉัน ผลตอบรับด้วยความยินดี เมื่อมาถึงบ้านญาติ ฉันนำขนมไปฝากญาติเสร็จเรียบร้อย ฉันก็วิ่งต่อกลับมา เส้นถนนเส้นเดิมในหมู่บ้านหลังวัด ฉันคิดอยู่ในใจตลอดว่าวันนี้ฉันจะโชคดีเหมือนเมื่อวานไหมวันนี้ฉันจะเจอพระสงฆ์ที่เดินบิณฑบาตอยู่บริเวณนี้ไหม สรุปว่าฉันโชคดีค่ะ ขณะที่ฉันถ่ายภาพ ขนมไทยอยู่นั้น ก็เห็นพระสงฆ์เดินกลับมาพอดีค่ะ ถือว่ามีบุญอีก 1 วันที่ได้ใส่บาตรเหมือนดั่งจิตตั้งใจไว้ค่ะ วันนี้ฉันเป็นคนใส่บาตร ถวายอาหารให้พระสงฆ์เมื่อเสร็จเรียบร้อยก็ขออนุโมทนาสาธุบุญให้ทุกๆคนได้มีความสุขค่ะ และความเจริญยิ่งๆขึ้นไป อนุโมทนาบุญนี้ ด้วยค่ะ จากนั้นฉันก็วิ่งกลับบ้านสวน เมื่อกลับถึงบ้านสวน วันนี้ลูกสาวของฉันเก่งมากๆค่ะตื่นไวมากเธอบอกว่าเธอตื่นตั้งแต่ 6:00 น และนั่งคอย ฉันกับสามีฉัน เพราะเธอรู้ว่า ฉันไปออกกำลังกาย เธออาบน้ำแต่งตัวนั่งรอ เพื่อจะไปโรงเรียนฉันก็ชื่นชมเธอว่าเธอเก่งมาก
จากนั้นฉันเข้าครัวจัดเตรียมอาหารที่ฉันซื้อมาให้ลูกสาวนั่นก็คือ ข้าวหมกไก่
เธอชอบทานมากๆค่ะ เมนูนี้ฉันซื้อมาในราคากล่องละ 30 บาท เมนูต่อไปของสามีค่ะ เมื่อฉันซื้อขนมไทยมาวันนี้ฉันไม่ต้องทำอาหารเช้าแค่ชงกาแฟสดให้สามีและดับใส่จานอย่างละเมียดละมัยและพร้อมเสิร์ฟให้สามีนั่งทานพร้อมกับลูกสาว จากนั้น ฉันทำเมนูมื้อเช้าให้คุณแม่ นมสด 1 แก้วและข้าวต้ม หมูกับผัก จากนั้นก็นำมาบดให้คุณแม่ค่ะ แบ่งเป็น 3 ส่วน ส่วนที่ 1 ก้อนตอนเช้าส่วนที่ 2 ป้อนตอนเที่ยงส่วนที่ 3 ต้นตอนเย็นและทุกส่วน มีนม อยู่ด้วยค่ะ
เมื่อเสร็จเรื่องในครัวกับอาหารมื้อเช้าของทุกคน แม่บ้านอย่างฉันได้เวลาซักผ้าค่ะ ล้างจานและรดน้ำต้นไม้บริเวณหน้าบ้านและข้างบ้านและสวนหลังบ้าน เมื่อดูทุกอย่างเรียบร้อย และสบายตา ฉัน ให้อาหารสัตว์เลี้ยง นกกับเต่า จากนั้นก็มานั่งไล่เรียงลำดับในการเล่าเรื่องเขียนโพสต์กับชีวิตประจำวันในการออกกำลังกายและการ ทำงานบ้านให้เพื่อนๆได้ชมได้รับฟังกันค่ะวันนี้ฉันต้องขอตัวลาไปก่อนนะคะแล้วพบกันใหม่โอกาสหน้า

---

ขอบคุณสำหรับการสนับสนุน❤️😍🏃‍♀️✌️

---

---

---