Hello everyone
Every morning, as the sun was just beginning to paint the sky with soft hues of pink and gold, I would drop my son off at school around 6:30 a.m. The school gate, still quiet with the occasional greeting of parents and the early bustle of students, marked the start of my day. From there, I would head to Superchip, a low-priced wholesale and retail mall nestled not far from my son’s school in Phuket. It had become a familiar stop in my routine.
Superchip wasn’t just any shopping mall. With its large, open aisles stacked high with everything from groceries to home essentials, it held a unique charm for those who sought both variety and affordability. The prices here were noticeably lower than in other markets, and I appreciated that, especially with the mall being so conveniently close to home. It seemed like I wasn’t the only one who thought this way—each morning, a steady stream of people could be seen flocking to Superchip, eager to grab their daily supplies.
I would often find myself browsing the aisles, picking out fresh fruits, vegetables, and sometimes, vibrant bouquets of flowers to brighten up the house. There was something soothing about the early morning calm in the mall, the quiet hum of the air conditioning, and the soft shuffle of other shoppers, each lost in their own routine.
By the time I left with my bags of goods, the day would have fully begun, and I would drive home feeling accomplished, ready to take on the rest of the day. Superchip had become more than just a place to buy groceries—it was part of the rhythm of my mornings, an essential stop in the flow of life that kept things simple and steady.
ทุกเช้า เมื่อดวงอาทิตย์เพิ่งเริ่มสาดแสงสีชมพูและสีทองอ่อนๆ ให้กับท้องฟ้า ฉันจะไปส่งลูกชายที่โรงเรียนประมาณ 6.30 น. ประตูโรงเรียนยังคงเงียบสงบพร้อมทั้งทักทายพ่อแม่และลูกแต่เช้าเป็นบางครั้ง นักศึกษาที่พลุกพล่านเป็นจุดเริ่มต้นของวันของฉัน จากนั้นฉันจะมุ่งหน้าไปที่ Superchip ห้างสรรพสินค้าราคาส่งและขายปลีกราคาประหยัดที่ตั้งอยู่ไม่ไกลจากโรงเรียนของลูกชายฉันในภูเก็ต มันกลายเป็นจุดแวะพักที่คุ้นเคยในกิจวัตรประจำวันของฉัน
Superchip ไม่ใช่แค่ห้างสรรพสินค้าเท่านั้น ด้วยทางเดินเปิดโล่งขนาดใหญ่ที่ซ้อนกันสูงซึ่งเต็มไปด้วยทุกสิ่งตั้งแต่ของชำไปจนถึงของใช้ในบ้าน จึงมีเสน่ห์เฉพาะตัวสำหรับผู้ที่แสวงหาทั้งความหลากหลายและราคาไม่แพง ราคาที่นี่ต่ำกว่าตลาดอื่นๆ อย่างเห็นได้ชัด และฉันรู้สึกประทับใจมาก โดยเฉพาะห้างสรรพสินค้าที่ตั้งอยู่ใกล้บ้านมาก ดูเหมือนว่าฉันไม่ใช่คนเดียวที่คิดแบบนี้ ทุกๆ เช้า ผู้คนจำนวนมากแห่กันไปที่ Superchip และกระตือรือร้นที่จะหยิบของใช้ประจำวัน
ฉันมักจะพบว่าตัวเองเดินไปตามทางเดิน เลือกผลไม้ ผักสด และบางครั้งก็เลือกช่อดอกไม้สีสันสดใสเพื่อทำให้บ้านสดใส มีบางอย่างที่ผ่อนคลายเกี่ยวกับความสงบยามเช้าตรู่ในห้างสรรพสินค้า เสียงเครื่องปรับอากาศอันเงียบสงบ และเสียงสับเปลี่ยนเบาๆ ของนักช้อปคนอื่นๆ ซึ่งต่างก็หลงลืมกิจวัตรประจำวันของตนเอง
เมื่อถึงเวลาที่ฉันออกเดินทางพร้อมถุงสิ่งของ วันก็จะเริ่มต้นขึ้นอย่างสมบูรณ์ และฉันจะขับรถกลับบ้านด้วยความรู้สึกที่ประสบความสำเร็จ และพร้อมที่จะใช้เวลาที่เหลือของวัน Superchip กลายเป็นมากกว่าแค่สถานที่สำหรับซื้อของชำ แต่ยังเป็นส่วนหนึ่งของจังหวะยามเช้าของฉัน ซึ่งเป็นจุดแวะพักที่สำคัญในการไหลเวียนของชีวิตที่ทำให้สิ่งต่างๆ เรียบง่ายและมั่นคง
Superchip was already buzzing with activity. The early hours were prime time for people and vendors alike to stock up on raw materials—vegetables, fruits, fresh food, and dried goods. The aisles quickly filled with the clatter of carts and the hum of conversations as buyers moved swiftly, each with a purpose.
The vegetable and fruit section, in particular, was a sight to behold. Vendors crowded the area, carefully selecting produce in bulk, their carts overflowing with vibrant greens, ripe tomatoes, and crates of fruits that gleamed under the soft fluorescent lights. It was almost as if this part of the store had its own energy, fueled by the constant flow of transactions and the eagerness of those preparing to sell their goods later in the day.
Despite the early hour, there was no sense of sluggishness. Instead, there was an air of anticipation, as though everyone was racing to get the best picks before they were gone. Vendors would call out to one another, weighing bunches of coriander or inspecting stacks of fresh bananas with practiced hands. It was a scene that repeated itself daily, but each morning felt alive with the pulse of commerce, where the first deals of the day were struck, and the day’s work truly began.
Superchip กำลังคึกคักไปด้วยกิจกรรมแล้ว ช่วงเช้าเป็นช่วงเวลาสำคัญที่ผู้คนและผู้ขายต้องตุนวัตถุดิบ เช่น ผัก ผลไม้ อาหารสด และอาหารแห้ง ทางเดินเต็มไปด้วยเสียงเกวียนที่ส่งเสียงดังและเสียงบทสนทนาในขณะที่ผู้ซื้อเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็ว โดยแต่ละอย่างมีจุดประสงค์
โดยเฉพาะแผนกผักและผลไม้นั้นน่าชมเป็นอย่างยิ่ง พ่อค้าแม่ค้าต่างมารวมตัวกันในพื้นที่โดยคัดเลือกผลผลิตอย่างระมัดระวัง เกวียนของพวกเขาเต็มไปด้วยผักใบเขียวสดใส มะเขือเทศสุก และลังผลไม้ที่ส่องประกายภายใต้แสงไฟฟลูออเรสเซนต์อันนุ่มนวล เกือบจะเหมือนกับว่าส่วนนี้ของร้านมีพลังเป็นของตัวเอง ซึ่งได้รับแรงหนุนจากธุรกรรมที่หลั่งไหลเข้ามาอย่างต่อเนื่องและความกระตือรือร้นของผู้ที่เตรียมจะขายสินค้าในช่วงบั้นปลายของวัน
แม้จะเป็นช่วงเช้า แต่ก็ไม่มีความรู้สึกเกียจคร้าน กลับกลายเป็นบรรยากาศแห่งความคาดหวัง ราวกับว่าทุกคนกำลังแข่งกันเพื่อให้ได้สิ่งที่ดีที่สุดก่อนที่พวกเขาจะจากไป พ่อค้าแม่ค้าจะตะโกนเรียกกัน ชั่งน้ำหนักพวงผักชี หรือตรวจดูกองกล้วยสดด้วยมือที่ฝึกฝนมา มันเป็นฉากที่เกิดขึ้นซ้ำๆ ทุกวัน แต่ทุกเช้ากลับรู้สึกมีชีวิตชีวาด้วยกระแสการค้าที่ซึ่งข้อตกลงแรกของวันถูกโจมตี และงานของวันก็เริ่มต้นขึ้นอย่างแท้จริง
Today, I had a clear plan in mind—to pick up some fresh fruits. After parking my car, I made my way straight to the fruit section, where the familiar two-story wooden trays displayed an array of colorful produce. The fruit and vegetable section was always lively, and today was no different. The wooden trays were filled to the brim with everything from plump oranges to shiny green apples, their vibrant colors tempting shoppers as they walked by.
As I strolled through the section, I found myself drawn to my favorites—pears, apples, and passion fruits. There was something comforting about choosing these familiar fruits. I carefully selected a few firm pears, their smooth skins hinting at the sweet juiciness inside. The apples were bright and crisp, and I knew they would be the perfect afternoon snack. Finally, I grabbed a few passion fruits, their deep purple skins slightly wrinkled, promising a tart yet sweet burst of flavor.
Satisfied with my choices, I placed the fruits in my basket, their comforting weight reminding me of simple pleasures. Fruits like these had always been my go-to, and today, they would once again bring a bit of freshness and joy to my day.
วันนี้ฉันมีแผนในใจที่ชัดเจนคือเก็บผลไม้สด หลังจากจอดรถแล้ว ฉันก็ตรงไปยังโซนผลไม้ซึ่งมีถาดไม้สองชั้นที่คุ้นเคยจัดแสดงผักผลไม้หลากสีสัน แผนกผักและผลไม้มีชีวิตชีวาอยู่เสมอ และวันนี้ก็ไม่ต่างกัน ถาดไม้เต็มไปด้วยทุกสิ่งตั้งแต่ส้มอวบอ้วนไปจนถึงแอปเปิ้ลเขียวแวววาว สีสันสดใสดึงดูดนักช้อปขณะเดินผ่าน
ขณะที่ฉันเดินผ่านโซนนี้ ฉันพบว่าตัวเองถูกดึงดูดไปยังของโปรดของฉัน เช่น ลูกแพร์ แอปเปิ้ล และเสาวรส มีบางอย่างที่ปลอบใจได้เมื่อเลือกผลไม้ที่คุ้นเคยเหล่านี้ ฉันเลือกลูกแพร์เนื้อแน่นอย่างระมัดระวัง ผิวเรียบเนียนบ่งบอกถึงความชุ่มฉ่ำที่หวานชื่นภายใน แอปเปิ้ลทั้งสดใสและกรอบ และฉันรู้ว่าพวกมันจะเป็นของว่างยามบ่ายที่สมบูรณ์แบบ ในที่สุด ฉันหยิบเสาวรสมาสองสามผล เปลือกสีม่วงเข้มของพวกมันมีรอยย่นเล็กน้อย สัญญาว่าจะมีรสชาติเปรี้ยวอมหวาน
เมื่อพอใจกับตัวเลือกของฉัน ฉันจึงวางผลไม้ลงในตะกร้า น้ำหนักที่พอสบายของผลไม้ทำให้ฉันนึกถึงความสุขที่เรียบง่าย ผลไม้ประเภทนี้เป็นสิ่งที่ฉันชอบมาโดยตลอด และวันนี้ ผลไม้เหล่านี้จะนำความสดชื่นและความสุขมาสู่วันของฉันอีกครั้ง
After gathering the fruit I needed, I headed toward the flower and plant section. Today, I had my heart set on finding a rose to plant in my garden. As I stepped into the section, the sweet fragrance of flowers greeted me, and I couldn’t help but feel a wave of calm.
The rose plants were lined up neatly, each one more beautiful than the last. Vibrant reds, soft pinks, creamy whites, and even striking yellows caught my eye, making it hard to choose. I stood there for what felt like ages, admiring the delicate petals and imagining how they would look blooming in my garden.
It was difficult to decide, as each rose seemed to call out in its own way. But after carefully considering, I finally made my choice. I selected a rose plant with soft pink petals, its blooms partially unfurled, full of promise. Holding it in my hands, I could already picture it thriving in my garden, a new addition that would bring beauty and elegance to the space. With my chosen rose plant, I felt a small sense of accomplishment, knowing it would soon be part of my little haven at home.
หลังจากรวบรวมผลไม้ที่ต้องการแล้ว ฉันก็มุ่งหน้าไปยังส่วนดอกไม้และต้นไม้ วันนี้ฉันตั้งใจที่จะหาดอกกุหลาบมาปลูกในสวนของฉัน เมื่อฉันก้าวเข้าไปในส่วนนี้ กลิ่นหอมหวานของดอกไม้ทักทายฉัน และฉันก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกถึงคลื่นแห่งความสงบ
ดอกกุหลาบถูกจัดวางเรียงกันอย่างประณีต แต่ละต้นสวยงามยิ่งกว่าครั้งก่อน สีแดงที่มีชีวิตชีวา สีชมพูอ่อน สีขาวครีม และแม้แต่สีเหลืองที่โดดเด่นสะดุดตาฉัน ทำให้ยากต่อการเลือก ฉันยืนอยู่ตรงนั้นนานเท่านาน ชื่นชมกลีบดอกอันละเอียดอ่อน และจินตนาการว่ากลีบดอกไม้จะเบ่งบานในสวนของฉันอย่างไร
เป็นเรื่องยากที่จะตัดสินใจ เพราะดอกกุหลาบแต่ละดอกดูเหมือนจะร้องออกมาในแบบของตัวเอง แต่หลังจากพิจารณาอย่างรอบคอบแล้ว ในที่สุดฉันก็ตัดสินใจเลือก ฉันเลือกดอกกุหลาบที่มีกลีบสีชมพูอ่อน ซึ่งบานสะพรั่งบางส่วนและเต็มไปด้วยความหวัง เมื่อถือมันไว้ในมือ ฉันนึกภาพมันกำลังเจริญรุ่งเรืองอยู่ในสวนของฉัน ซึ่งเป็นสิ่งใหม่ที่จะนำความสวยงามและความสง่างามมาสู่พื้นที่ ด้วยดอกกุหลาบที่ฉันเลือก ฉันรู้สึกถึงความสำเร็จเล็กๆ น้อยๆ โดยรู้ว่าอีกไม่นานดอกกุหลาบก็จะเป็นส่วนหนึ่งของสวรรค์เล็กๆ ของฉันที่บ้าน
Near the flower section was the ornamental fish display, a vibrant corner of the store that always caught my eye. I had a soft spot for ornamental fish, their colorful bodies gracefully gliding through the water, creating a peaceful, mesmerizing scene. In the past, I often couldn’t resist buying a few to raise at home, imagining how they would add a sense of tranquility to my space.
But as much as I loved them, I had learned the hard way that my attempts at keeping them alive never seemed to last long. No matter how carefully I cared for them, they would only survive a few days before the inevitable happened. It became a bittersweet cycle—each time I brought new fish home, I hoped it would be different, only to feel the disappointment when it wasn’t.
Today, as I stood there watching the fish swim gracefully in their tanks, I could only look. I admired their vibrant colors and flowing fins from a distance, knowing I had to let go of the idea of bringing them home. It was a quiet acceptance, one that came with a hint of sadness but also a sense of relief. I had tried so many times, but now, I had to give up, content with simply enjoying their beauty from afar.
ใกล้โซนดอกไม้มีตู้โชว์ปลาสวยงาม ซึ่งเป็นมุมหนึ่งของร้านที่สะดุดตาผมเสมอ ฉันมีจุดอ่อนสำหรับปลาสวยงาม ลำตัวสีสันสดใสของมันล่องลอยไปในน้ำอย่างสง่างาม ทำให้เกิดฉากที่เงียบสงบและน่าหลงใหล ในอดีต ฉันอดใจไม่ไหวที่จะซื้อสองสามตัวมาเลี้ยงที่บ้าน และจินตนาการว่าพวกมันจะเพิ่มความรู้สึกสงบให้กับที่พักของฉันได้อย่างไร
แต่เท่าที่ฉันรักพวกเขา ฉันได้เรียนรู้วิธีการที่ยากลำบากว่าความพยายามของฉันที่จะรักษาพวกเขาให้มีชีวิตอยู่ดูเหมือนจะไม่คงอยู่นาน ไม่ว่าฉันจะดูแลพวกเขาอย่างระมัดระวังแค่ไหน พวกเขาก็มีชีวิตรอดได้เพียงไม่กี่วันก่อนที่เหตุการณ์จะเกิดขึ้นอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ มันกลายเป็นวงจรที่หวานอมขมกลืน ทุกครั้งที่ฉันนำปลาใหม่กลับบ้าน ฉันหวังว่ามันจะแตกต่างออกไป แต่กลับรู้สึกผิดหวังทั้งๆ ที่มันไม่ได้เป็นเช่นนั้น
วันนี้ ขณะที่ฉันยืนดูปลาแหวกว่ายอย่างสง่างามในถัง ฉันก็ได้แต่มองดู ฉันชื่นชมสีสันที่สดใสและครีบที่ไหลของมันจากระยะไกล โดยรู้ว่าฉันต้องละทิ้งความคิดที่จะพาพวกมันกลับบ้าน มันเป็นการยอมรับอย่างเงียบๆ ซึ่งมาพร้อมกับความโศกเศร้าแต่ก็รู้สึกโล่งใจด้วย ฉันลองมาหลายครั้งแล้ว แต่ตอนนี้ฉันต้องยอมแพ้ พอใจที่ได้เพลิดเพลินกับความงามจากระยะไกล
หลังจากนั่งดูโซนปลาสวยงามอยู่สักพัก ฉันก็นึกถึงงานถัดไปในรายการ จึงเดินจากไป มุ่งตรงไปที่แผนกอาหารทะเล วันนี้ก็เหมือนหลายวันก่อน อยากกินส้มตำกุ้งต้ม เป็นเมนูที่กินได้ทุกวันไม่เคยเบื่อ มีบางอย่างเกี่ยวกับความสมดุลของรสชาติ ความสดใหม่ของมะละกอ และกุ้งเนื้อนุ่มที่ทำให้ไม่อาจต้านทานได้
เมื่อไปถึงโซนอาหารทะเล กุ้งที่คัดสรรมาก็ดูสดและน่ารับประทาน ฉันเลือกกุ้งตัวโตตัวใหญ่อย่างระมัดระวัง เปลือกของมันเปล่งประกายภายใต้แสงไฟที่สว่างจ้า ฉันหยิบถุงหนึ่งขึ้นมาเติมไว้ประมาณครึ่งกิโลก็พอสำหรับมื้ออาหารที่น่าพึงพอใจ เมื่อเก็บกุ้งเรียบร้อยแล้ว ฉันจึงเดินไปที่ส่วนชำระเงิน และตั้งตารอที่จะเตรียมอาหารจานโปรดในช่วงบ่าย มีความรู้สึกพึงพอใจเมื่อรู้ว่าอีกไม่นานฉันจะได้เพลิดเพลินกับสิ่งที่ฉันรักอย่างแท้จริง
After lingering in the ornamental fish section for a moment longer, I reminded myself of the next task on my list and walked away, heading straight to the seafood section. Today, like many days before, I was craving papaya salad with boiled shrimp—a dish I could eat every single day and never tire of. There was something about the balance of flavors, the fresh crunch of the papaya, and the tender shrimp that made it irresistible.
As I reached the seafood section, the selection of shrimp looked fresh and inviting. I carefully chose large, plump shrimp, their shells gleaming under the bright lights. I picked up a bag and filled it with about half a kilo, just enough for a satisfying meal. With the shrimp secured, I made my way to the payment section, already looking forward to preparing my favorite dish later in the day. There was a sense of satisfaction in knowing that soon, I’d be enjoying something I truly loved.
In addition to offering a wide range of products inside, the Superchip Department Store had another perk that drew people in—the freshly prepared food stalls right in front of the store. Every morning, as I finished my shopping, the tempting aroma of breakfast foods would waft through the air, inviting me to stop and take a look. The food here was not only fresh but also more affordable than at the local markets, thanks to the fact that it was distributed directly by Superchip itself.
It had become part of my routine to pick up something for breakfast before heading home. From savory rice dishes to freshly grilled meats and warm pastries, the choices were endless. The convenience and low prices made it easy for me to grab a quick meal without breaking the bank. Today, like many other days, I was sure I’d find something delicious to enjoy, adding another layer of simplicity to my morning.
นอกเหนือจากการนำเสนอผลิตภัณฑ์ภายในที่หลากหลายแล้ว ห้างสรรพสินค้า Superchip ยังมีข้อดีอีกอย่างหนึ่งที่ดึงดูดผู้คนให้เข้ามา นั่นก็คือแผงขายอาหารปรุงสดใหม่บริเวณหน้าร้าน ทุกเช้าเมื่อฉันช้อปปิ้งเสร็จ กลิ่นหอมเย้ายวนของอาหารเช้าจะลอยมาในอากาศ เชิญชวนให้ฉันหยุดและมองดู อาหารที่นี่ไม่เพียงแต่สดใหม่เท่านั้น แต่ยังราคาไม่แพงกว่าที่ตลาดท้องถิ่นอีกด้วย เนื่องจาก Superchip เป็นผู้จัดจำหน่ายโดยตรง
มันกลายมาเป็นกิจวัตรประจำวันของฉันในการหยิบอะไรบางอย่างเป็นอาหารเช้าก่อนจะกลับบ้าน ตั้งแต่เมนูข้าวคาวไปจนถึงเนื้อย่างสดใหม่และขนมอบร้อนๆ มีให้เลือกมากมาย ความสะดวกและราคาที่ต่ำทำให้ฉันสามารถหาอาหารมื้อด่วนได้ง่ายโดยไม่ทำให้เงินในกระเป๋าพัง วันนี้ก็เหมือนกับหลายๆ วัน ฉันแน่ใจว่าจะต้องหาอะไรอร่อยๆ ทาน และเพิ่มความเรียบง่ายให้กับมื้อเช้าของฉัน
Thank you for your support
ขอบคุณสำหรับการโหวต
เลิฟนะยู้ววววววว
