Kita berada dalam pengembaraan yang berjarak.
Ia melewati lorong waktu,
Juga batas yang tak tahu dimana garis finishnya
.
Aku tertegun, sembari mengambil nafas panjang.
Duduk menikmati senja yang telah membuatku terpana dengan liukan takdir yang indah,
Walau kadang aku mengeluh dengan semua hal yang belum kutahu ujungnya.
.
Pada angin, tetap kutitipkan asa,
Kuharap ia selalu mengangkasa,
hingga suatu saat melewati berbagai benua dan samudera
Juga singgah di berbagai kota yang damai, berikut hati yang baik,
Penyinar malam yang gerimis, hujan, juga cerah.
.
Dan pada semesta,
Kuhaturkan terima kasih tak terhingga,
Juga doa terbaik
Terima kasih,
Telah pernah singgah dan mewarnai pengembaraan yang panjang
.
Cipt : Ahmad Zubeir Rangkuti
We are on a distant odyssey.
He passed through the passage of time,
Also the limit that doesn't know where the finish line is
.
I was stunned, while taking a deep breath.
Sitting enjoying the twilight that has stunned me with the beautiful twists of fate,
Although sometimes I complain about all the things I don't know the end of.
.
In the wind, I keep my hope,
I hope he always soars,
until one day through various continents and oceans
Also stop in various cities of peace, with a kind heart,
The drizzle of the night, rain, and sunshine.
.
And in the universe,
I thank you infinitely,
Also best wishes
Thank You,
Have stopped and colored a long odyssey
.
Copy : Ahmad Zubeir Rangkuti
우리는 먼 여정을 하고 있습니다.
그는 세월의 흐름을 타고
결승선이 어디인지 모르는 한계도
.
숨을 크게 들이마시면서 기가 막혔다.
운명의 아름다운 반전으로 나를 놀라게 한 황혼을 즐기며 앉아,
때로는 내가 끝을 모르는 모든 일에 대해 불평하지만.
.
바람 속에서 나는 희망을 지킨다.
나는 그가 항상 높이 치솟기를 바랍니다.
다양한 대륙과 바다를 통해 언젠가까지
또한 친절한 마음으로 평화의 여러 도시에 멈추십시오.
밤에 내리는 이슬비, 비, 햇빛.
.
그리고 우주에서,
무한 감사합니다.
또한 최고의 소원
감사 해요,
긴 오디세이를 멈추고 채색했습니다
.
카피 : Ahmad Zubeir Rangkuti